پیرگوشی
کم شنوایی مرتبط با افزایش سن چیست و چه انواعی دارد؟
نشانه های پیرگوشی چیست؟
علل ابتلا به پیرگوش کدامند؟
عوارض پیرگوشی بر سلامت چسمی و روانی فرد مبتلا چیست ؟
آیا می توانم از کم شنوایی ناشی از افزایش سن پیشگیری کنم؟
آیا تغذیه در پیشگیری یا پیشرفت کم شنوایی پیرگوشی تاثیری دارد؟
اگر مشکل شنوایی داشته باشم چه باید بکنم؟
چگونه می توانم متوجه شوم که مشکل شنوایی دارم؟
چه درمان ها و دستگاه هایی می توانند کمک کنند؟
دوستان و خانواده ام چگونه می توانند به من کمک کنند؟
در این مقاله به سوالات فوق پاسخ خواهیم داد.
لطفا تا انتها مطالعه بفرمایید.
پیرگوشی یا کم شنوایی سالمندی کاهش تدریجی و پیشرونده ی عملکرد سیستم شنوایی در اواخر میانسالی و دوران سالمندی است و ممکن است نتیجه عوامل مختلفی باشد. پیرگوشی معمولا هر دو گوش را به یک اندازه درگیر می کند و به کندی اتفاق می افتد. یکی از ویژگی های پیرگوشی این است که صداها در محدوده ی فرکانس‌های زیر نسبت به صداهای بم سخت تر شنیده میشوند. در نتیجه، درک و تشخیص کلمات تحت تاثیر قرار می‌گیرد. بنابراین برخی از افراد در ابتدا از تغییر آگاه نیستند. شیوع پیرگوشی یکی از مشکلات شنوایی رایج در جوامع جهان است، به‌خصوص در افراد بالای 65 سال. با پیر شدن جهان و افزایش افراد مسن در جوامع بشری، این مشکل به یک چالش بهداشتی بزرگ تبدیل شده است. اگرچه این شرایط برای همه افراد مسن وجود ندارد و میزان پیرگوشی ممکن است بین افراد مختلف متفاوت باشد، اما به طور کلی می‌توان گفت که پیرگوشی به عنوان یک اثر طبیعی از رشد سنی رخ می‌دهد و با افزایش سن، شیوع آن افزایش می‌یابد.
برخی از آمارها و مطالعات نشان می‌دهند که بیش از20 درصد افراد سنین 50 تا 64 سال و بیش از 30 درصد از افراد بالای 65 سال دچار مشکلات شنوایی و پیرگوشی هستند. همچنین، در افراد بالای 75 سال، این عدد به نزدیکی 50 درصد افزایش می‌یابد.
انواع پیرگوشی:
پیرگوشی بر اساس محل آسیب به 4 نوع تقسیم می شود:
1- پیرگوشی انتقالی: که محل آسیب در گوش خارجی یا گوش میانی است و صدا هنگام انتقال به گوش داخلی(حلزون) تضعیف می شوئد. سختی مفاصل بین استخوانچه های گوش میانی می تواند باعث این نوع از کم شنوایی در سالمندان شود.
2- پیرگوشی حسی-عصبی که محل آسیب در حلزون و یا مسیر عصبی شنیداری تا بصل النخاع است. در این نوع از کم شنوایی پیرگوشی، کاهش سلولهای حسی داخل حلزون، سفت شدن غشاهای حلزونی، اختلال در خونرسانی حلزونی و تحلیل رفتن عصب شنوایی از عوامل کم شنوایی محسوب می شود.
3- پیرگوشی آمیخته که آسیب بگونه ای است که هم صدا در انتقال تضعیف می شود و هم حلزون یا عصب هشتم شنوایی دچار آسیب است.
4- پیرگوشی مرکزی: که محل آسیب بصل النخاع، پل مغزی و یا قشر مغز است. در این بیماران تفکیک و جدا سازی کلمات شنیده شده دچار مشکل می شود و در وضوح شنیداری اختلال عمده ایجاد می شود.
گاهی ممکن است 3 مورد اول به تنهایی یا با ترکیبی از پیرگوشی مرکزی همراه باشند که در این موارد کار تجویز سمعک بسیار مشکل خواهد شد.
نشانه‌های پیرگوشی
نشانه های کم شنوایی سالمندی عبارتند از:
1- کاهش توانایی شنوایی: افراد ممکن است صداها را کمتر بشنوند، به خصوص در محیط‌های پر سر و صدا یا در معابر شلوغ.
2- دشواری در تشخیص و تمایز کلمات:فرد مبتلا ممکن است به راحتی نتواند کلمات را به خوبی تشخیص دهد و نیاز به تکرار کردن جملات داشته باشد.
3- افزایش صدای تلویزیون یا رادیو: برای شنیدن بهتر، افراد ممکن است صدای تلویزیون یا رادیو را بلندتر کنند که می‌تواند مزاحمتی برای دیگران ایجاد کند.
4- اختلال تمایز گفتاردر محیط‌های پر سر و صدا: در محیط‌های پر سر و صدا و اطراف یک گروه صحبت کننده، ممکن است دچار مشکل شنوایی شوند.
5- صدای آقایان از صدای خانمها بهتر شنیده می شود.
6- مشکل در تشخیص جهت صدا: افراد پیرگوش ممکن است دچار مشکل در تشخیص جهت صداها شوند، به عبارت دیگر نتوانند تشخیص دهند که صدا از کدام جهت می‌آید.
7- احساس خستگی یا افزایش استرس: به دلیل کاهش شنوایی و نیاز به تلاش بیشتر برای شنیدن، افراد ممکن است احساس خستگی و استرس کرده و حتی ممکن است از محیط‌های اجتماعی دوری کنند.
8- وزوز گوش یا زنگ زدن گوش: صداهایی شبیه زنگ، جیرجیرک، سوت، سوت زودپز، آبشار، دریا و … که در یک یا هر دو گوش شنیده میشوند و در ابتدا شدت کمتری دارند ولی به گذشت زمان و در صورت عدم درمان کم شنوایی کم کم بلند تر شنیده می شوند و موجب اختلال در تمرکز و پردازش شنوایی و اختلال خواب هم می شوند.
علل پیرگوشی:
عوامل اصلی پیرگوشی به شرح زیر هستند:
1- تجمع جرم گوش: سرومن یا جرم گوش، ماده ای چسبناک درون مجرای گوش است که با افزایش سن غلیظ تر شده، درون مجرا خشک می شود و روند طبیعی دفع آن از مجرای گوش دچار مشکل شده و داخل مجرا تجمع می یابد . تجمع و تنگ یا مسدود شدن مجرای گوش می تواند موجب کم شنوایی شود.
2- پیرشدن طبیعی: پیرگوشی می‌تواند ناشی از عملکرد طبیعی و عادی بدن در پیر شدن باشد. با عبور زمان، بافت‌ها و سلولهای گوش و مسیرهای صوتی ممکن است از دست بروند و این می‌تواند منجر به کاهش شنوایی شود. با پیر شدن، سلولهای شنوایی موچود در گوش داخلی که نقش اصلی در تشخیص صداها و انتقال آنها به مغز را دارند، به طور طبیعی دچار کاهش فعالیت میشوند و همین باعث کاهش توانایی شنوایی می‌شود.
3- آسیب ناشی از صدا: مواجهه ی مکرر و طولانی مدت با صداهای بلند و خطرناک می‌تواند بافت‌ها و سلولهای گوش را آسیب برساند و به پیرگوشی منجر شود. مثال‌هایی از صداهای خطرناک عبارتند از صدای بلند موسیقی، وسایل خانگی ، صدای ماشین‌های صنعتی، صدای ابزارهای برقی و صدای زنگ هشدار.
4- آسیب به گوش‌ها: آسیب‌های مکانیکی و ضربه به گوش ها در درگیری ها و تصلدفات و سوانح می تواند باعث کاهش شنوایی پیرگوشی شوند.
5- عوامل ژنتیکی: برخی افراد ممکن است به دلیل عوامل ژنتیکی وارث پیرگوشی باشند. این عوامل ژنتیکی می‌توانند باعث کاهش عملکرد گوش و کم شنوایی در سنین مختلف شوند. برخی از افراد به دلایل ژنتیک و ارثی، بیشتر در معرض خطر پیرگوشی قرار می‌گیرند.
6- عوامل محیطی: مواد شیمیایی خطرناک، نیکوتین، الکل و برخی داروها ممکن است به عنوان عوامل محیطی پیرگوشی موثر باشند.
7- بیماری‌ها: برخی بیماری‌هایی مانند دیابت (به علت تنگ شدن جدار عروق حلزون) ، فشار خون بالا، بیماری‌های قلبی و عروقی که می‌توانند جریان خون پیوسته و مناسب را برای عروق کوچک گوش فراهم نکنند و شنوایی را کاهش دهند، به کاهش شنوایی و پیرگوشی منجر خواهند شد. بر خی بیماری های دیگر از جمله آرتریت روماتویید هم در پیرگوشی موثر هستند.
8- اختلالات گوش و بینی: مشکلات مانند پولیپ‌ها یا توده‌های غیرقابل رؤیت داخل گوش و بینی، سوراخ در پرده ی گوش، عغونت و التهاب گوش ها می‌توانند باعث پیرگوشی شوند.
9- داروها: مصرف دراز مدت و یا با دوز بالای برخی داروها، مانند آنتی‌بیوتیک‌ها، دیورتیک‌ها، داروهای ضدالتهاب غیراستروئید ، برخی داروهای ضدسرطانی و حتی مصرف طولانی مدت آسپرین به کم شنوایی و پیرگوشی منجر خواهد شد.
10- تغذیه با غذاهای پر چرب که باعث افزایش قطر جدار سرخرگها، تصلب شرایین و کاهش خونرسانی به حلزون می شود.
11- دهیدراته بودن و کم بودن مصرف آب
عوارض پیرگوشی
پیرگوشی می‌تواند به طور قابل توجهی زندگی فرد کم شنوا را تحت تأثیر قرار دهد.
برخی از این تاثیرات را اشاره می‌کنیم:
1- مشکلات ارتباطی: پیرگوشی می‌تواند باعث مشکلاتی در ارتباطات بین انسانها شود. افراد ممکن است مشکلاتی در فهمیدن سخنرانی‌ها و صداها داشته باشند که باعث ایجاد ناگواری‌ها و ابهام‌ها در ارتباطات با دیگران می‌شود. فرد کم شنوا (حتی افرادی که در گذشته نه چندان دور انسان های اجتماعی ، خوش مشرب و پر حرفی بوده اند) به همین دلیل رغبتی به ارتباط با انسانها ندارد و سعی می کند در جمع ها شرکت نکند یا منفعل باشد و فقط موقعی که با او صحبت می کنند سر تکان دهد و تایید کند. این افراد نیاز دارند که هنگام مکالمات همیشه لب مخاطب را ببینند و معمولا در حین مکالمه ، مخاطب باید بارها کلام خود را تکرار کند که خستگی مخاطب و گاهی انصراف از ادامه مکالمه را بدنبال دلرد.
معمولا در صورتی که در خانواده ی شخص سالمند، یکی از زوجین کم شنوا باشند، همسر یا شریک زندگی او تمایل چندانی برای صحبت کردن با او را ندارد و سالمندان کم شنوا به خاطر بلند کردن صدای تلویزیون توسط همسر یا فرزندان بارها ملامت و سرزنش می شوند که همین موجبات اختلافات خانوادگی را فراهم می کند.
2- ایزوله شدن اجتماعی: به دلیل مشکلات شنوایی، افراد معمولا ترجیح می دهند از محیط‌های اجتماعی دوری کنند. تلاش همیشگی برای شنیدن باعث خستگی و درماندگی فرد کم شنوا شده و موجب می شود که در میتینگ ها و اجتماعات و جلسات مختلف شرکت نکند و منجر به ایزوله شدن و کاهش شدید فعالیت‌های اجتماعی خواهد شد.
3- مشکلات خلقی و رفتاری: پیرگوشی ممکن است باعث افسردگی و اضطراب در افراد شود. احساس عدم توانایی در فهم مکالمات و شرکت در فعالیت‌های اجتماعی می‌تواند احساس ناامیدی و ناراحتی ایجاد کند. به دلیل اشتباه شنیدن کلمات، افراد سالمند کم شنوا دچار وسواس فکری می شوند و دائما فکر می کنند که اطرافیان در مورد آنها صحبت می کنند یا مخصوصا آرام حرف می زنند تا آنها نشنوند. اختلال در تفکر و منطق، زود رنجی، احساس پریشانی و ناامنی و احساس غیر مفید بودن از دیگر عوارض کم شنوایی تقویت نشده در سالمندان است.
4- ایجاد مشکل در دریافت و درک اطلاعات مهم مانند اطلاعات مالی، بهداشتی و حقوقی
5- باعث شود فرد از جلسات مهم مانند پیگیری های پزشکی به دلیل خجالت در مورد مشکل شنوایی خودداری کند.
6- کاهش کیفیت زندگی: افراد ممکن است به دلیل کاهش شنوایی، از تجربه ی خوشایند صداهای محیط پیرامون محروم شوند. ناتوانی در شنیدن صدای تلویزیون رادیو، شنیدن موسیقی، شنیدن صدای شریک زندگی یا فرزندان و نوه ها، شنیدن صدای دوستان نزدیک و همسایگان و … می‌تواند منجر به کاهش کیفیت زندگی و نارضایتی از زندگی شود.
7- مشکلات در محیط کار: پیرگوشی می‌تواند توانایی کارکرد در محیط کار را تحت تأثیر قرار دهد. ممکن است افراد به دلیل کم شنوایی نتوانند دستورات را به‌درستی فهمیده و عمل کنند یا به اطلاعات مهم دسترسی داشته باشند. به همین دلیل ارتقای شغلی و رضایت همکاران و مدیران از فعالیت شغلی میانسال یا سالمندذ کم شنوا به خطر می افتد و فرصت های شغلی برابری با افراد سالم را نخواهند داشت.
8- مسائل ایمنی: پیرگوشی ممکن است خطرات ایمنی را نیز افزایش دهد. مثلاً در مواردی مانند عبور از خیابان‌ها و رانندگی، عدم شنوایی صداها می‌تواند خطرناک باشد و جان فرد کم شنوا را تهدید کند. افراد کم شنوا غالبا در تشخیص جهت صدا مشکل دارند که می تواند زمینه ساز حوادث ناخوشایند و خطرناکی باشد.این افراد در حین رانندگی هم علائم هشدار دهنده (به عنوان مثال بوق خودرو های دیگر یا آژیر خودروهای امدادی) را نمی شنوند و ممکن است جان دیگران را هم به خطر بیاندازند.
مطالعات متعدد نشان داده است افراد کم شنوا بیشتر از دیگران در خطر مشکلات تعادلی و خطر افتادن هستند و به همین علت ریسک آسیب های جسمی بیشتری را دارند.
9- اختللالات شناختی و آلزایمر: تحقیقات متعدد نشان داده داست که کم شنوایی سالمندی در صورتی که چند سال بدون درمان یا توانبخشی (باسمعک) سپری شود به علت ایجاد اختلال در حافظه ی شنیداری و کاهش فعالیت مغزی، ریسک دمانس یا آلزایمر را بشدت افزایش می دهد و اکثر مبتلایان به آلزایمر، دچار درجات مختلفی از کم شنوایی نیز هستند.
10- ایجاد و پیشرفت وزوز گوش: عدم دریافت تحریک کامل شنیداری توسط قشر مغز و همچنین آسیب بافتهای حسی و عصبی سیستم شنیداری موجب ایجاد و پیشرفت وزوز گوش در مبتلایان به پیرگوشی می شود. در برخی موارد وزوز اعلام خطر شروع کم شنوایی است و گاهی ابتدا کم شنوایی شروع می شود و با عدم درمان یا تقویت شنوایی، وزوز گوش هم اضافه می شود.
پیشگیری از پیرگوشی
پیرگوشی یک اثر طبیعی از رشد سنی در انسان است . انسان برخلاف برخی مهره داران دیگر (پرندگان ، ماهی ها و دوزیستان) که قادر به ترمیم سلولهای حسی و عصبی سیستم شنوایی خود در سن پیری هستند؛ سلولهای حسی و عصبی خود در سیستم شنوایی را هنگام سالمندی از دست می دهد و به‌صورت کلی نمی توان جلوی آن را گرفت، اما می‌توانید با اقدامات زیر کمک کنید که پیرگوشی‌تان به تعویق بیفتد و شدت یا پیشرفت آن کمتر شود:
1- مراقبت از گوش‌ها: استفاده از قطره‌های ضد التهاب و محافظت از گوش‌ها در برابر آسیب‌ها و عوامل محیطی می‌تواند به حفظ سلامتی گوش‌ها و پیشگیری از مشکلات آنها کمک کند.
2- کاهش صداهای بلند: از مواجهه با صداهای بلند و مزاحم در محیط‌های کاری یا تفریحی پرهیز کنید. دستگاههای محافظت از گوش مخصوص، مانند هدفونها و سرکوب‌کننده‌های صدا، در صنعت‌ها و محیط‌های بلندصدا مفید است. موسیقی و تلویزیون را با صدای مطمئنه گوش کنید و به هیچ وجه از هدفونها و هندزفری ها برای شنیدن موسیقی یا تلویزیون در زمان طولانی استفاده نکنید.
3- اجتناب از عوامل آسیب‌رسان: اجتناب از استفاده بی‌رویه از ابزارها و وسایلی که می‌توانند به گوش آسیب برسانند، مانند استفاده خودسرانه از قطره‌های گوش یا ابزارهای تمیز کننده گوش، از جمله اقدامات پیشگیرانه است.
به طور قطعی در جریان باشید مواردی چون زالو درمانی، انرژی درمانی، طب سوزنی و شمع گوش هییییچ تاثیری در بهبود شنوایی شما ندارد و حتی می تواند آسیب شنوایی بیشتری را برای شما موجب شود. فریب شیادان را نخورید و شنوایی خود را به مخاطره نیندازید.
4- مراجعه به پزشک متخصص: در صورتی که مشکلات شنوایی دارید یا تغییراتی در شنوایی خود مشاهده می‌کنید و یا درد یا مشکلات جدیدی در گوشهای شکما اضافه شده است(مثل وزوز گوش، سرگیجه، کیپی گوش و …) بهتر است تا به یک پزشک متخصص گوش، حلق و بینی مراجعه کنید تا مورد بررسی قرار گیرید و نکات پیشگیری بیشتری را از او بدست آورید.
5- ارتقاء عادات سالم زندگی از قبیل تغذیه متعادل، ورزش منظم و کاهش استرس نیز می‌توانند به حفظ سلامتی عمومی و شنوایی کمک کنند.
6- ترک سیگار و هرگونه دخانیات: به طور قطعی ارتباط سیگار با کم شنوایی سالمندی اثبات شده است و رسوب نیکوتین در دیواره های عرق تغذیه کننده حلزون و اعصاب شنوایی باعث اختلال در خونرسانی و تغذیه سلولهای عصبی می شود و به سالمندان عزیز توصیه می کنیم حتما هر گونه اعتیاد به دخانیات را هر چه زود تر ترک کنند.
7- درمان اضافه وزن و چربی بالای خون: تحقیقلت متعدد نشان داده است بین چاقی و کم شنوایی سالمندی ارتباط معنی داری وجود دارد. چاقی موجب افزایش چربی خون و افزایش فشار خون می شود که با ایجاد اختلال متابولیک و خونرسانی در حلزون، موجبات کم شنوایی را فراهم خواهد کرد. اگر چاق هستید حتما برای کاهش وزن خود اقدام کنید.
8- چک آپ های دوره ای شنوایی: شناسایی هر چه سریعتر کم شنوایی می تواند از عوارض کم شنوایی برجسم و روان شما بکاهد. لطفا مقاله طرح چکاپ جامع شنوایی میانسالان و سالمندان را مطالعه بفرمایید.
9- مراقبت از سلامت عمومی خود از طریق فعالیت‌های بدنی منظم، مدیریت استرس و خواب کافی نیز به حفظ سلامتی شنوایی و کاهش خطر پیرگوشی کمک می‌کند. همواره بهتر است قبل از اعمال تغییرات در رژیم غذایی خود، با پزشک یا متخصص تغذیه مشورت کنید تا راهنمایی‌های دقیق‌تری برای شرایط خاص خود دریافت کنید.
تغذیه در پیرگوشی
تغذیه ی مناسب می‌تواند نقش مهمی در حفظ سلامتی شنوایی و کاهش ریسک پیرگوشی ایفا کند.
این نکات در مورد تغذیه ی مفید برای پیشگیری از پیرگوشی به شما کمک می‌کند:
1- مصرف مواد غذایی غنی از آنتی‌اکسیدان‌ها: آنتی‌اکسیدان‌ها می‌توانند در کاهش آسیب‌های اکسیداتیو در سلول‌ها و بافتهای گوش کمک کنند. میوه‌ها و سبزیجاتی که حاوی ویتامین C (گوجه فرنگی، توت فرنگی، کلم بروکلی، گریپ فروت، لیمو ترش، مرکبات، کیوی، هندوانه اسفناج)، ویتامین E (کره بادام زمینی، بادام، تخم آفتابگردان، روغن جوانه گندم، فندق، اسفناج و آووکادو)، بتاکاروتن (انبه، زرد آلو، آویشن، جعفری، اسفناج، کلم بروکسل) ، سلنیوم (میگو، ماهی ساردین، گوشت گاو، تخم مرغ، بوقلمون، تخمه آفتابگردان، قارچ و اسفناج) و روزمارینیک اسید (گیاه رزماری) هستند، مثال‌های خوبی از منابع غنی آنتی‌اکسیدان‌ها هستند.
2- مصرف مواد غذایی حاوی اسید چرب اُمگا-3: این نوع از اسیدهای چرب می‌توانند به حفظ سلامتی شنوایی کمک کنند. مثال‌هایی از منابع اسید چرب اُمگا-3 شامل ماهی‌های چرب مانند ماهی سردآبی، ساردین، ماهی تون، و همچنین گردو و کره بادام زمینی هستند.
3- محدود کردن مصرف چربی‌ها و نمک: مصرف زیاد چربی‌ها و نمک می‌تواند به بروز مشکلات روی کلیه‌ها و خون‌ریزی‌ها در سیستم گوش کمک کند. سعی کنید از چربی‌های ناسالم مثل چربی‌های اشباع‌شده و انواع چیپس و نوشیدنی‌های نامناسب که بیش از حد نمک دارند، خودداری کنید.
4- تنوع در رژیم غذایی: تنوع در مصرف مواد غذایی به شما کمک می‌کند که از طیف گسترده‌ای از مواد مغذی و ویتامین‌ها بهره‌مند شوید و به ایجاد تعادل در بدن کمک می‌کند.
5- کنترل قند خون: مطالعات بسیاری نشان داده‌اند که افرادی که دچار دیابت هستند و قند خون آنها بیش از حد معمول است، به علت تغیرات گسترده ای که در جدار سرخ رگها رخ می دهد و باعث تنگ شدن مسیر عبور خون می شود، بیشتر دچار مشکلات شنوایی میشوند و حتی کم شنوایی پیر گوشی در آنها زود تر و در سنین میانسالی شروع می شوند. بنابراین، اگر دچار دیابت هستید، بهتر است قند خون خود را تحت کنترل نگه دارید.
6- نوشیدن مقادیر مناسب آب: هیدراتاسیون کافی برای سلامت کلی بدن شما از جمله گوش مهم است. هیدراته بودن بدن شما ضمن رقیق تر نمودن خون و جریان بهتر خون در مویرگ های بسیار کوچک حلزون گوش، به افزایش حجم ادرار باعث دفع مواد زاید و سموم از بدن و کنترل الکترولیت های بدن می انجامد. به سلامت بهدر طول روز مقدار زیادی آب بنوشید تا هیدراتاسیون مناسب را حفظ کنید.
پیرگوشی زودرس (در سنین جوانی)
اگرچه همه توقع داریم که در سنین جوانی و اوایل میانسالی (18 تا 50 سال) شنوایی طبیعی باشد ولی متاسفانه امروزه به دلیل استفاده ی بیش از حد از هدفونها و هندزفری ها (که قابلیت تولید صدای بیش از 110 دسی بل را دارا هستند)، آسیب سلولهای مویی حلزون در این سنین بسیار رو به رشد است و در کنار رزیم تغذیه ای نامناسب پر چرب و آلودگی صوتی در شهرهای شلوغ و جوامع صنعتی، پیر گوشی زودرس در حال افزایش بی سابقه ای است. زندگی و کار در محیط های مناسب از لحاظ سطح سرو صدای محیطی و گوش دادن موسیقی با صدای ملایم در کنار ورزش و تغذیه ی صحیح باعث جلوگیری از پیرگوشی در جوانی می‌شود.
-
خود آزمایی ابتلا به پیرگوشی
برای این که بتوانید به طور تخمینی متوجه بشوید که آیا ممکن است دچار کم شنوایی شده باشید یا خیر، سوالات زیر را از خود بپرسید. اگر به دو یا بیشتر از این سؤالات «بله» یا به سه یا بیشتر از این سؤالات «گاهی اوقات» پاسخ دهید، ممکن است کم شنوایی داشته باشید و باید با مراجعه به مرکز شنوایی شناسی، شنوایی خود را کاملا بررسی کنید.
1- 
آیا هنگام گوش دادن به تلویزیون یا رادیو برای شما مشکل ایجاد می شود و باید ولوم آن ها را بیش از دیگر افراد خانواده قرار دهید؟
2- آیا مشکل شنوایی هنگام شرکت در یک مهمانی برای شما مشکل ایجاد می کند؟
3- آیا هنگام صحبت با اعضای خانواده ی خود، باید تلاش کنید تا کلام آنها را متوجه شوید و این تلاش موجب احساس خستگی و ناامیدی در شما می شود؟
4- آیا مشکل شنوایی باعث می شود که وقتی با گروهی از افراد هستید، احساس غفلت کنید و برخی از محتوای صحبت ها را از دست می دهید؟
5- آیا هنگام ملاقات با دوستان، اقوام یا همسایگان در شنیدن کلام آنها دچار مشکل هستید؟
6- آیا احساس می کنید که مشکل در شنوایی شما زندگی شخصی یا اجتماعی شما را محدود یا مختل می کند؟
7- آیا در محیط های شلوغ دچار اختلال در درک کلام مخاطبین می شوید؟
8- آیا صدای مردان را بهتر از صدای خانمها می شنوید؟
9- آیا مشکل شنوایی باعث می شود که هنگام صحبت با دوستان احساس ناراحتی کنید؟
10- آیا مشکل شنوایی باعث می شود که از گروهی از افراد دوری کنید؟
11- یا مشکل شنوایی باعث می شود که کمتر از آنچه می خواهید به ملاقات دوستان، اقوام یا همسایگان بروید؟
12- آیا جهت صدا ها را اشتباه تشخیص می دهید؟
13- آیا دچار وزوز گوش هستید یا هنگام سکوت صدای اضافه ای می شنوید؟
درمان پیرگوشی
درمان پیرگوشی معمولاً به دو صورت دارد: درمان دارویی و تکنولوژیکی.
برخی از موارد پیرگوشی ممکن است به علت عواملی مانند التهاب گوش، تجمع و یا تراکم جرم در گوش باشد. در این صورت، داروها می‌توانند بهبودی را ایجاد کنند. ممکن است پزشک شما ضد التهاب‌ها، ضد عفونی‌کننده‌ها یا دیگر داروها را تجویز کند ویا اقدام به تخلیه جرم از گوش شما کند.
-
درمان تکنولوژیکی (توانبخشی):
برای افرادی که پیرگوشی‌شان به حدی است که با داروها بهبود نمی‌یابد، روش‌های توانبخشی شنیداری مفید هستند.
مهمترین روش در این نوع از درمان، تجویز سمعک می باشد. 
سمعک‌ها دستگاههای الکترونیکی هستند که به گوش کاربر متصل میشوند و صدا را تقویت می‌کنند. این تقویت‌ها به شما کمک می‌کنند تا بتوانید صدای دیگران را بشنوید و کم شنوایی شما جبران شود. در واقع بهترین راه حل مشکلات ارتباطی پیر گوشی استفاده از سمعک های هوشمند و فراهوشمند است. سمعک سبب جبران کم شنوایی حسی-عصبی ناشی از سن می‌شود و درک و تشخیص گفتار را بسیار بهبود می‌بخشد. البته باید توجه داشت که هر چقدر سمعک زودتر تجویز و استفاده شود بهتر و بیشتر تاثیرگذار خواهد بود. بنابراین، تجویز سمعک باید در اولویت اقدامات شما قرار بگیرد. همچنین، سمعک سبب جلوگیری از پیشرفت پیرگوشی می‌شود.
سمعک ها درانواع دیجیتال، هوشمند و فراهوشمند در دسترس هستند و بر اساس شکل ظاهری انواع پشت گوشی و داخل گوشی دارند که با توجه به کم شنوایی، نیازهای شنیداری، سبک زندگی ، سن و … توسط متخصص شنوایی شناسی برای شما تجویز می شوند.
-
مزایای توانبخشی شنیداری (استفاده از وسایل کمک شنوایی و سمعک ها)
سمعک های هوشمند و فراهوشمند، دستگاههای پیشرفته ی پزشکی و حاصل تحقیقات دانشمندان علوم شنوایی ، الکترونیک، اکوستیک، مهندسان پزشکی و کامپیوتر هستند که به چند دلیل توسط متخصصان شتوایی شناسی (ادیولوژی) و پس از طی مراحل معاینه ی گوش، ارزیابی های عمومی و تخصصی شنوایی و مشاوره ی سمعک برای مبتلایان به پیرگوشی تجویز و پس از طی مراحل تنظیم و آموزش به مراجعین کم شنوا تحویل می شوند:
1- تقویت شنوایی: به منظور جبران افت شنوایی شناسایی شده و حل مشکلات ارتباطی
2- تحریک حلزون و عصب شنوایی و کند نمودن سیر نزولی کم شنوایی
3- تحریک مناطق مغزی پردازش شنوایی و جلوگیری از اختلالات پردازش شنوایی ناشی از محرومیت شنوایی قشر مغز و بکارگیری حافظه ی شنوایی ، افزایش فعالیت مغزی و جلوگیری از آلزایمر
4- تنظیم و بالانس سازی شنوایی دو گوشی و رفع مشکل جهت یابی
5- سرکوب و کاهش صدای وزوز گوش: سمعک های هوشمند مجهز به مدار سرکوب یا درمان وزوز هستند که با تنظیم آنها توسط متخصص شنوایی می توان آزاردهندگی وزوز را کاهش داد.
6- رفع مشکلات ارتباطی فرد کم شنوا در حین استفاده ار تلفن همراه: از آنجایی که کم شنوایان سالمند غالبا درجاتی از اختلال شنوایی پردازشی مرکزی را دارا هستند و در محیط های شلوغ و هنگام استفاده از سمعک به خوبی نمی توانند با تلفن همراه خود صحبت کنند، در صورت تجویز سمعک های وایر لس این امکان فراهم می شود که بتوانند با موبایل خود به صورت بلوتوثی متصل شوند و صدای مخاطب را بدون مزاحمت نویز محیطی بشنوند.
7- شنیدن مطلوب و لذت بردن از صدای تلویزیون: برای حداکثر بهره بردن از صدای تلویزیون این امکان در سمعک های وایرلس جدید فراهم شده است که بتوان به کمک یک دستگاه حد واسط بلوتوثی، صدای تلویزیون را به سمعک ها منتقل کرده و کیفیت DOLBY برای شنیدن تلویزیون را فراهم نمود.
دوستان و خانواده چگونه می توانند به فرد مبتلا به پیرگوشی کمک کنند؟
شما و خانواده تان می توانید به هم کمک کنید تا زندگی با کم شنوایی را آسان تر کنید.
در اینجا چند کار وجود دارد که می توانید انجام دهید:
1- در مورد کم شنوایی خود به دوستان و خانواده خود بگویید. توضیح دهید که کدام موقعیت های گوش دادن برای شما سخت است.
2- از دوستان و خانواده خود بخواهید هنگام صحبت با شما روبرو شوند تا بتوانید حالت و حرکات لب آنها را ببینید. این ممکن است به شما کمک کند تا بفهمید آنها چه می گویند.
3- از مردم بخواهید بلندتر صحبت کنند، اما فریاد نزنند. ممکن است لازم باشد از آنها بخواهید هنگام صحبت کردن سرعت خود را کاهش دهند یا واضح تر صحبت کنند.
4- هنگامی که می خواهید مکالمه داشته باشید، صدای نویز پس زمینه مانند تلویزیون را خاموش یا کم کنید.
5- مراقب سر و صدای اطراف خود باشید که می تواند شنوایی را دشوارتر کند. مثلاً وقتی به رستوران می روید، نزدیک آشپزخانه یا نزدیک گروهی که در حال پخش موسیقی هستند ننشینید. برای نشستن در یک منطقه آرام درخواست کنید. نشستن در یک غرفه می تواند به کاهش یا جلوگیری از نویز کمک کند.
شاید ندانید:
سمعک شارژی
تجویز و عرضه سمعک نامرئی
سمعک پشت گوشی مخفی (RIC_RITE)
طرح چکاپ جامع شنوایی میانسالان و سالمندان
ارتباط بین کم شنوایی و بیماری آلزایمر
