اختراع ترانزیستور و پس از آن تجمیع آنها در مدارات مجتمع (IC) و همزمانی آن با اختراع کامپیوتر و گسترش استفاده از آن، تحول عظیمی در مسیر پیشرفت سمعکها را موجب شد و منجر به اختراع سمعک دیجیتال شد.
در سمعک های دیجیتال، ابتدا صدا توسط میکرفون دریافت می شود و تبدیل به موج الکتریکی می شود و در یک مبدل خاص موج الکتریکی به اعداد 0 و 1 تبدیل می شود و کدسازی انجام می شود. این کدها در واحد پردازش سیگنال ، مورد آنالیز قرار می گیرد و اصلاحات مورد نظر و تقویت لازم در آنها انجام می شود و سپس صدا به موج الکتریکی تبدیل شده و به رسیور می رود و در آنجا به موج صوتی تقویت شده تبدیل و وارد گوش می شود.
در این نوع از سمعک ها، اختیار عمل بیشتری به متخصص شنوایی برای تنظیم دقیق تر سمعک، مطابق با وضعیت شنوایی بیمار داده می شود . فیلتراسیون صدای ناخواسته ، کاهش بلندی صدای محیطی مزاحم و صدای صاف تر از مشخصات این سمعک ها بوده است . امروزه با ورود سمعک های هوشمند ، سمعک های دیجیتال جای خود را به سمعکهای هوشمند داده اند.