بیماری منیر نوعی اختلال است که گوش داخلی را تحت تأثیرقرار می دهد. گوش داخلی مسئول شنوایی و تعادل است. این بیماری باعث سرگیجه ، احساس چرخش می شود. همچنین منجر به مشکلات شنوایی و صدای زنگ در گوش می شود.
بیماری منیر معمولاً فقط در یک گوش مشاهده می شود. منییر ممکن است در هر سنی ایجاد شود اما در بیشتر موارد در دهه 40 و 50 زندگی افراد رخ می دهد. بیماری منیری مزمن است ، اما درمان و تغییر سبک زندگی می تواند به بهبودی در علائم کمک کند. بسیاری از افرادی که به بیماری منییر مبتلا شده اند، طی چند سال پس از تشخیص ، به بهبودی رسیدند.
چه عواملی باعث ایجاد بیماری منییر می شود؟
علت بیماری منییر مشخص نیست ، اما دانشمندان معتقدند که این امر ناشی از تغییر میزان تولید و جذب مایعات در گوش داخلی و احتباس و افزایش فشار مایع آندولنفاتیک در گوش داخلی است. این افزایش فشار بر پایانه های حسی و تعادلی واقع در گوش داخلی فشار آورده و علایم بیماری منیر بروز می کنذ. سایر دلایل پیشنهادی شامل بیماری خود ایمنی ، آلرژی و عوامل ژنتیکی افراد است.
علائم بیماری منییر به طور حملات ناگهانی بروز پیدا می کنند.
این علائم عبارتند از:
سرگیجه که با حملات در هر جایی و هر موقعیتی ممکن است بروز پیدا کند و از چند دقیقه تا 24 ساعت ادامه دارد.
افت شنوایی در گوش که معمولا فرکانسهای بم را درگیر می کند.
وزوز گوش یا احساس زنگ زدن در گوش.
احساس پر بودن گوش.
از دست دادن تعادل.
سردرد.
حالت تهوع ، استفراغ و عرق کردن ناشی از سرگیجه شدید
فردی که مبتلا به بیماری منیر است حداقل دو یا سه علامت زیر را به طور همزمان تجربه می کند:
سرگیجه
کاهش قدرت شنوایی
وزوز گوش
احساس پری در گوش
خصوصا در شروع بیماری منیر، اکثر مبتلایان به بیماری منییر علائم را در بین حمله تا حمله دیگر تجربه نمی کنند. بنابراین، اگر این علائم در بین حملات بروز می یابند ممکن است در اثر مشکلات دیگری در گوش باشند و مربوط به منییر نباشد. علاوه بر بیماری منییر ممکن است با سایر اختلالات گوش داخلی مانند التهاب لابیرنت اشتباه گرفته شود.
چگونه بیماری منییر تشخیص داده می شود؟
اگر علائم بیماری منییر را تجربه کردید، با مراجعه به کلینیک های شنوایی شناسی، مشکلات و اختلالات ایجاد شده در خود را برای متخصص شنوایی شناسی توضیح می دهید و متخصص شنوایی شناسی وضعیت شنوایی و تعادل شما را بررسی کرده و علت اصلی این اختلالات را در شما مشخص می کند.
تست شنوایی
تست شنوایی یا شنوایی سنجی (ادیومتری) برای تعیین اینکه آیا دچار کم شنوایی هستید یا خیر ، استفاده می شود. در این تست ، هدفون روی گوش های شما قرار داده شده و صداهایی در سطح شدت و فرکانس های مختلف برای شما ارسال می شود. شما باید مشخص کنید که ایا صدای ارائه شده را می شنوید یا خیر ،پس از اتمام این تست شنوایی شناس می تواند تشخیص دهد که شما دچار کم شنوایی هستید یا خیر و اگر دچار کم شنوایی هستید نوع کم شنوایی شما از چه نوعی است.
وجود هر گونه مشکلی در گوش داخلی می تواند باعث کم شنوایی حسی(حلزونی) شود. آزمایش الکتروکوکلئوگرافی (ECoG) یکی از مهمترین آزمایشهای الکتروفیزیولوژیک برای تشخیص افتراقی بیماری منیر است که برای اندازه گیری فعالیت الکتریکی در گوش داخلی انجام می شود. آزمایش پاسخ شنوایی ساقه مغز (ABR) عملکرد اعصاب شنوایی و مرکز شنوایی در مغز را بررسی می کند. در صورت بروز مشکل در گوش داخلی یا عصب گوش شما این آزمایشها می توانند به متخصص شنوایی شناسی اطلاعات مفیدی برای تشخیص علت ایجاد اختلالات در شما بدهند. از دیگر آزمایشهای الکتروفیزیولوژیک برای تشخیص بیماری منیر، آزمایش VEMP می باشد که آن نیز در زمره آزمایشهای الکتروفیزیولوژیک می باشد.
آزمون تعادل
تست های تعادل برای تست عملکرد گوش داخلی شما انجام می شود. افرادی که به بیماری منییر مبتلا هستند ، در یکی از گوش هایشان پاسخ تعادل کاهش می یابد. آزمایش تعادل که معمولاً برای آزمایش بیماری Meniere مورد استفاده قرار می گیرد ، ویدئونیستاگموگرافی (VNG) است.
در این آزمایش، متخصص شنوایی شناسی یک عینک مجهز به دوربین های بسیار حساس را روی چشم شما قرار می دهد تا حرکتهای چشم را تشخیص و ثبت کند. این کار به این دلیل انجام می شود که پاسخ تعادل در گوش داخلی باعث حرکات چشم (نیستاگموس) می شود.
آزمایش صندلی چرخان در موارد کمتری استفاده می شود.نتایج حاصل از این تست به شنوایی شناس شما نشان می دهد که آیا مشکل شما در اثر اختلالی در گوش شما ایجاد شده یا نتیجه مشکلی در مغز شما است. این تست علاوه بر تست VNG مورد استفاده قرار می گیرد زیرا در صورت آسیب دیدگی گوش یا داشتن موم یا سرومن یکی از کانال های گوش شما می تواند نتایج VNG نادرست باشد. در این تست حرکات چشم شما هنگام حرکت صندلی با دقت ثبت می شود.
علاوه بر اینها تست های سنجش شنوایی و تعادل دیگری نیز هستند که شنوایی شناس شما در صورت نیاز انها را نیز در شما بررسی می کند.
چگونه بیماری منیر درمان می شود؟
بیماری منییر یک بیماری مزمن است که هنوز درمان قطعی و مشخصی ندارد. با این وجود ، طیف وسیعی از درمان ها وجود دارد که می تواند به شما در درمان یا بهبودی مشکلات ایجاد شده کمک کند. این روش ها طیفی وسیعی را شامل می شوند از دارو گرفته برای موارد خفیف و تا جراحی برای انواع شدید این بیماری.
دارو
پزشک متخصص شما ممکن است با توجه به نتایج حاصله از تست های شنوایی شناسی و توصیه های متخصص شنوایی شناسی برای کمک به علائم بیماری منییر دارو تجویز کند.این داروها می توانند علائم سرگیجه ، تهوع و استفراغ در شما کاهش یا بهبود کامل دهند.
تمرینات تعادلی
تمرینات توانبخشی وستیبولار یا تعادلی می تواند علائم سرگیجه را بهبود بخشد. این تمرینات به شما در آموزش مغز کمک می کند تا اختلاف تعادل بین دو گوش را مدیریت کند تا مشکلات تعادلی ایجاد شده برای شما دیگر ادامه نیابد. این روش درمانی در کلینیک های شنوایی شناسی توسط متخصص شنوایی شناسی برای شما انجام می شود.
سمعک
متخصص شنوایی شناسی شما با توجه به نوع و میزان کم شنوایی ایجاد شده برای شما بهترین و موثر ترین سمعک برای شما را تجویز می کند تا کم شنوایی ناشی از منییر جبران شود و شما در تعاملات اجتماعی و امور زندگی مشکلی احساس نکنید. غالبا سمعک های هوشمند به خوبی می توانند نقص شنوایی در بیماری منیر را پوشش دهند. انواع جدید این سمعک ها مجهز به سیستم درمان وزوز گوش هستند که می توانند وزوز گوش مبتلایان به بیماری منیر را هم به میزان زیادی درمان کرده و عوارض ابتلا به وزوز مزمن در این بیماران را کاهش دهند.
عمل جراحي
اکثر مبتلایان به بیماری منییر نیازی به جراحی ندارند ، اما جراحی گزینه ای است برای کسانی که حملات شدید دارند و با سایر روش های درمانی موفقیتی نداشته اند. طی این روش با ایجاد برشهایی بر روی کیسه ی اندولنفاتیک، به کاهش تولید مایعات و تخلیه مایعات در گوش داخلی کمک می شود.
رژیم غذایی چه تاثیری بر بیماری Meniere دارد؟
تغییر رژیم غذایی ممکن است به کاهش میزان مایعات در گوش داخلی و سهولت در برطرف شدن علائم کمک کند.
حذف یا محدود کردن مواد غذایی زیر ممکن شما را در بهبود یافتن علائم کمک کند:
نمک
کافئین
شکلات
الکل
همچنین نوشیدن شش تا هشت لیوان آب در روز بسیار مهم است تا بدن شما مایعات را حفظ نکند.