مطمئنا توقعات یک بیمار جوان با یک بیمار سالمند 80 ساله در شنیدن متفاوت است . این تفاوت می تواند ناشی از سطح تحصیلی ، شغل ، ارتباطات و سبک زندگی و نیز بحث رعایت زیبایی و پیدا نبودن سمعک باشد . آنقدر که تجویز سمعک در بیماران
سالمند به خاطر مشکلات فیزیولوژیک و تغییرات بافتی در سیستم عصبی شنوایی سخت و نیازمند محاسبات دقیق و تامل است ، تجویز سمعک در بیماران جوان هم به خاطر چالش برانگیز بودن محیط های شنوایی این بیماران و توقعات آنها مشکل است.
? در بیماران سالمند به علت کم شنوایی و احتمال بدشنوایی ، تجویز باید کاملا علمی و با بررسی جزییات ارزیابی و وضعیت های روحی روانی بیمار همراه باشد . متاسفانه بیماران کم شنوای زیادی به کلینیک های شنوایی مراجعه می کنند که سمعک های مختلفی را خریداری کرده اند ولی بلااستفاده مانده است . لذا با تجویزهای علمی و استفاده از سمعک های با کیفیت بالاتر می توان بر مشکل درک شنوایی آنها ( که مهمترین مشکل در کم شنوایی سالمندی است ) غلبه کرد.
? در مورد بیماران جوانتر و فعالتر نیز استفاده از سمعک های ظریف و نامریی با تعداد کانال بیشتر و استفاده از ریموت کنترل هم میتواند رضایت بیشتر آنها را در محیطهای شلوغ فراهم کند. بهتر است وسایل کمک شنوایی و امکان استفاده از وسایل بیسیم هم در تجویز آنها پیش بینی شود.
? مطمئنا تجربه ی کلینیکی ، تجهیزات و دانش متخصص شنوایی در رضایت مندی بیماران از سمعک و استفاده ی حد اکثری از شنوایی نقش خواهد داشت.?