در مواردی که به علت نقایص ژنتیکی ساختار گوش میانی تشکیل نشده باشد، سوراخ گوش خیلی تنگ باشد یا مسدود باشد(آترزی) و درضمن لاله ی گوش هم وجود نداشته باشد یا خیلی کوچک و بد شکل باشد (میکروشیا) ؛ باید صدا را از طریق ارتعاش استخوانی به طور مستقیم و بدون دخالت گوش میانی به حلزون رساند. یکی از راحت ترین و موثر ترین راهها استفاده از یک ارتعاش گر الکتریکی بر روی جمجمه یا پشت گوش(Bone vibrator) است . برای ثابت نگه داشتن این ارتعاش گر و اعمال فشار ثابت بر جمحمه از تل فلزی ، هد باند کشی و یا دسته عینک استفاده می شود.
البته این سبک از استفاده از ارتعاش گر ها به صورت موقت است و هر زمان که بیمار بخواهد آنها را از روی سر خود بر می دارد.
این سمعکها در انواع آنالوگ ، دیجیتال و هوشمند در دسترس هستند.