میانسالی، دوره استفاده از تجارب گذشته برای ادامه زندگی است. بسیاری از مراجعین در این سن، هنوز در مرحله ازدواج، فرزندآوری، تحصیلات تکمیلی، اشتغال، دوستیابی و تحکیم دوستیها، درآمدزایی و گسترش کسب و کار و برخی در سن بازنشستگی و فراغت از کار هستند. با توجه به اینکه مهارتهای پردازش اطلاعات و سرعت تحلیل محرکهای شنیداری و حافظه (یا همان هوش سیال) و نیز اکتساب و حفظ توانایی یادگیری و افزایش دانش در خصوص قضاوتهای درست، آداب اجتماعی و تجارب زندگی (یا همان هوش متبلور) مستقیم و غیرمستقیم به داشتن شنوایی کامل ارتباط دارد؛ شناسایی هر چه سریعتر کمشنوایی و مداخلات درمانی یا تجویز سمعک، اهمیت بسیاری پیدا میکند. علاوه بر اینکه کاهش سطح تحریک شنیداری در اواخر میانسالی، زمینهساز ابتلا به آلزایمر (فراموشی) هم خواهد بود. ■ برای برخی از بیماران در این دوره سنی هم به منظور افزایش اعتماد به نفس، کوچک بودن سایز سمعک مطرح است. تجویز سمعکهای IIC و CIC (هم رنگ پوست مجرای گوش) و RIC (هم رنگ موی بیمار) ارجحیت دارند. ■ در صورتی که مانع مهمی برای تجویز دو گوشی نباشد، حتما تجویز دو گوشی انجام شود. اگر تجویز دو گوشی امکانپذیر نبود، تجویز بای کراس ( Bi Cross) اولویت پیدا میکند. ■ اگر بیمار به شنیدن مدیا یا استفاده از شبکههای مجازی علاقه مند است یا تماس تلفنی زیادی دارد، استفاده از استریمر موبایل به او کمک خواهد کرد و اگر تلفن همراه او آیفون است تجویز سمعکهای دارای تکنولوژی MFI کمک کننده خواهد بود. ■ برای تجویز موفقیت آمیز در این بیماران: 1. ادیومتری کامل و آزمایشهای گفتاری در نویز انجام شود (بررسی اختلالات شنیداری مرکزی). 2. آزمایشهای بررسی عملکرد حلزون ( TEOAE و DPOAE). 3. آزمایشهای بررسی عملکرد گوش میانی ( تمپانومتری و رفلکس اکوستیک) همگی با دقت انجام شوند. ■ در بیمارانی که به علت تاخیر در تجویز سمعک یا افزایش سن درک گفتار کاهش یافته است، حتما سمعکهای رده بالا با امکانات پردازش پیشرفته گفتار در نویز تجویز شوند. ■ با توجه به اینکه در اواخر این دوره سنی، بیماران علاقه زیادی به استفاده از تلویزیون دارند، استفاده از سمعکهای وایرلس به همراه استریمر تلویزیون، توانایی شنیدن با جزئیات بسیار بالاتری را فراهم خواهد کرد.
■ از آنجایی که در این سن، کمشنوایی ناشی از پیرگوشی در حال ایجاد یا پیشرفت است، لازم است که به طور سالانه بیمار جهت چکآپ شنوایی و تکرار آزمایشهای شنوایی، به متخصص شنوایی خود مراجعه کند. اگر تغییری در آزمایشها مشاهده شد، آزمایشها ۶ ماه بعد تکرار شوند. ■ در صورتی که کمشنوایی بیمار بیشتر شده باشد، باید سمعکها مجددا توسط متخصص شنوایی تنظیم شوند و خروجی سمعکها به وسیله دستگاه HIT آنالیز و ثبت شود. ■ هر زمانی که بیمار احساس کند که به مانند گذشته با سمعکهایش به خوبی نمیشنود یا صداها را درک نمیکند، باید با مراجعه به متخصص شنوایی خود، درخواست بررسی سمعکها را بکند. متخصص شنوایی سمعکها را به کمک دستگاه HIT آنالیز میکند و با نتایج قبلی ثبت شدهی سمعکهای او مقایسه میکند. اگر خروجیها کاهش یافته باشند، سمعکها مجددا تنظیم خواهند شد و در صورت لزوم به شرکت خدمات دهنده ارسال میشوند تا سرویس یا تعمیر شوند. اگر خروجی سمعکها ثابت باشند، شنوایی بیمار به طور کامل مورد ارزیابی قرار خواهند گرفت. ■ برای بررسی میزان رضایت از عملکرد سمعک میتوان از پرسشنامههای استاندارد شده سمعک استفاده کرد. ■ اگر بیمار دچار وزوز گوش هم باشد، ابتدا آزمایشهای بررسی وزوز انجام میشود و سپس در تنظیم سمعک، آپشنهای مربوط به سرکوب وزوز فعال خواهد شد. بدین ترتیب حین استفاده از سمعک، بیمار صدای وزوز را نخواهد شنید و آرامش بیشتری خواهد داشت. ■ برای تامین شنوایی هر چه بهتر و رسیدن به روابط اجتماعی مطلوبتر، ارزیابیهای شنوایی مرتب و ارتباط مستمر با متخصص شنوایی مطمئنا کمک کننده خواهد بود.
* بیماران این دوره سنی (به جز در برخی از بیماران بالای سن ۶۰ سال) میتوانند تمامی مسئولیتهای نگهداری و نظافت و رفع ایرادات اولیه را خودشان فرا گیرند. برای بعضی بیماران بالای سن ۶۰ سال، گاهی لازم میشود که یک همراه ترجیحا جوانتر هم در جلسه آموزش استفاده و نگهداری سمعک حضور داشته باشد تا در برخی موارد بتواند به بیمار کمک کند تا مشکلات خود در استفاده یا نظافت و نگهداری سمعک را کاملا فرا گیرد و مستقلا انجام دهد. * بیمارانی که به تازگی استفاده از سمعک را شروع کردهاند، بهتر است سمعک را به مدت دو هفته یک گوشی استفاده کنند (یک روز گوش راست و یک روز گوش چپ). استفاده از سمعکها در محیط آرام شروع شود و پس از پایان ماه دوم در محیطهای شلوغ هم قابل استفاده خواهد بود. * اگر در سبک زندگی بیمار تحرک بدنی و تعریق زیادی وجود دارد، هر شب سمعکها داخل دستگاه رطوبتگیر گذاشته شود. در غیر این صورت سمعکها هر شب داخل ظرف محتوی قرص رطوبت گیر گذاشته شود. * به بیمار آموزش داده شود که موقع گذاشتن و برداشتن سمعکها در محلی بنشیند که زیر پای او فرش باشد که در صورت افتادن سمعکها، آسیبی به سمعکها وارد نشود. * سمعکها با دست خشک و تمیز روشن و خاموش شوند، داخل گوش گذاشته شوند یا از گوش بیرون آورده شوند و قالب و خود سمعک به کمک اسپریهای خاص ضدعفونی به طور دورهای تمیز شوند. * اگر به علت لاغری، سمعکها داخل گوش بیمار شُل شد و امکان بیرون آمدن آنها وجود داشت، قالب سمعکها به موقع عوض شوند. * در اواخر این دوره سنی شاید لازم باشد نحوه عیبیابی دستگاههای جانبی سمعک مانند استریمر موبایل و تلویزیون به همراه بیمار آموزش داده شود.
