ارتباط بین کم شنوایی و بیماری آلزایمر

کم شنوایی یک مشکل رایج است که بر کیفیت زندگی میلیون‌ها نفر در سراسر جهان تأثیر می‌گذارد ,و انزوای اجتماعی، افسردگی و کاهش عملکرد شناختی را موجب می شود. تحقیقات اخیر نشان داده‌اند که ارتباطی قوی بین افت شنوایی و بیماری آلزایمر و سایر اَشکال بیماری‌های دمانس (زوال عقل) وجود دارد و با درک این ارتباط، ممکن است بتوانیم در آینده خطر ابتلا به دمانس را کاهش دهیم. در این مقاله، به بررسی ارتباط بین کم شنوایی و بیماری آلزایمر، چگونگی ارتباط آن‌ها و اینکه چه کارهایی می‌توانید برای کاهش خطر یا اطرافیان خود انجام دهید، می‌پردازیم.

1- مقدمه: شیوع کم شنوایی و بیماری آلزایمر

کم شنوایی که به تازگی توسط سازمان جهانی بهداشت (WHO) به عنوان نقص شنوایی جزیی یا کامل در شنیدن صداها تعریف شده، یک نقص حسی رایج است که بر افراد در هر سنی تأثیر می‌گذارد. طبق گزارش سازمان جهانی بهداشت، تقریباً 466 میلیون نفر از جمعیت جهان دارای نقص شنوایی ناتوان کننده هستند، و اگر تدابیر پیشگیری اتخاذ نشود، این تعداد تا سال 2050 به بیش از 900 میلیون افزایش خواهد یافت.

متقابلا، بیماری آلزایمر یک اختلال عصبی پیشرونده است که اساساً بر حافظه، تفکر و رفتار تأثیر می‌گذارد. آلزایمر شایع ترین شکل دمانس است که حدود 60-80 درصد موارد دمانس (زوال عقل) در سراسر جهان را شامل می‌شود. طبق اطلاعات انجمن آلزایمر، تخمین زده می‌شود که حدود 6.2 میلیون نفر از آمریکایی‌های 65 سال و بالاتر در حال حاضر با بیماری آلزایمر زندگی می‌کنند و این تعداد تا سال 2050 به تقریباً سه برابر خواهد شد.

اگرچه در نگاه نخست به نظر می‌آید که این دو مشکل غیرمرتبط هستند، تحقیقات اخیر نشان داده‌اند که افراد مبتلا به کم شنواییِ بدون درمان در خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری آلزایمر یا ایجاد اختلال شناختی هستند.

تحقیقات متعدد و معتبر نشان داده اند که:

درک شیوع کم شنوایی و بیماری آلزایمر برای افزایش آگاهی، ترویج شناسایی زودرس و اجرای تدابیر پیشگیری بسیار مهم است. با بررسی ارتباط بین این دو مشکل، ممکن است به پیدایش راهکارهای جدیدی در مورد جلوگیری، درمان و مدیریت آن‌ها برسیم.

2- مفهوم کم شنوایی، علت‌ها، انواع و پیامدها

کم شنوایی یک مشکل رایج است که بر میلیون‌ها نفر در سراسر جهان تأثیر می‌گذارد و ممکن است به دلایل مختلف اتفاق بیافتد.

 سه نوع اصلی کم شنوایی وجود دارد: کم شنوایی انتقالی، کم شنوایی حس‌-عصبی و کم شنوایی آمیخته.

کم شنوایی انتقالی معمولاً ناشی از مشکلات در گوش خارجی یا میانی است، مانند عفونت‌های گوش، تجمع جرم یا آسیب به پرده ی گوش. از سوی دیگر، کم شنوایی حسی-عصبی ناشی از آسیب به گوش داخلی یا عصب شنوایی است. این نوع از کم شنوایی معمولاً با پیری، تماس با صداهای شدید، ژنتیک، استفاده از برخی داروها و ابتلا به برخی از بیماری‌های خاص مرتبط است. کم شنوایی آمیخته به ترکیبی از کم شنوایی انتقالی و کم شنوایی حسی-عصبی اشاره دارد.

پیامدهای کم شنوایی به فراتر از مشکلات در ارتباط و تعاملات اجتماعی می‌رسد. تحقیقات نشان داده‌اند که ارتباط قوی‌ای بین کم شنوایی و کاهش عملکرد شناختی، از جمله افزایش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر، وجود دارد. درک ارتباط پیچیده بین کم شنوایی و بیماری آلزایمر برای مداخله زودرس و استراتژی‌های پیشگیری بسیار حیاتی است. چک آپ های منظم شنوایی، درمان به موقع کم شنوایی و استفاده از سمعک‌ها یا سایر دستگاه‌های کمک شنوایی می‌تواند نقش مهمی در کاهش تأثیرات شناختی مرتبط با افت شنوایی ایفا کند.

3- آلزایمر چیست؟

آلزایمر یک بیماری مزمن و پیشرونده‌ی مغزی است که باعث تخریب و خسارت به سلول‌های عصبی در مغز می‌شود. این بیماری عمدتاً در سالمندان و افراد بالای 65 سال شیوع دارد و یکی از شایع‌ترین علل اختلالات حافظه و تغییرات شخصیت در افراد مسن است.

نشانه های شایع آلزایمر :

تحقیقات نشان می‌دهند که چندین عامل و فرآیند بیولوژیکی در ایجاد این بیماری نقش دارند.

مهم‌ترین عوامل و مکانیسم‌های مرتبط با آلزایمر:

4- ارتباط بین کم شنوایی و کاهش عملکرد شناختی:

تحقیقات اخیر ارتباط جدی بین کم شنوایی و کاهش عملکرد شناختی را نشان داده اند، به ویژه بیماری آلزایمر. در حالی که این دو مشکل به نظر ممکن است متفاوت باشند، مطالعات نشان داده‌اند که ارتباط قوی‌ای بین آن‌ها وجود دارد، که نشان می‌دهد که مداخله در کم شنوایی، خطر کاهش عملکرد شناختی را به طور جدی کاهش می دهد. تعداد زیادی از مطالعات نشان داده‌اند که افرادی که کم شنوایی درمان نشده دارند، تجربه ی کاهش عملکرد شناختی و ابتلا به بیماری آلزایمر دارند. دلیل این ارتباط هنوز در حال بررسی است، اما پژوهشگران چندین نظریه ارائه کرده‌اند. یکی از نظریات اصلی- که نظریه ی ” بارِ شناختی”نام دارد – مدعی است که زمانی که کم شنوایی وجود دارد، منابع شناختیِ مغز به سمت پردازش صدا هدایت می‌شوند. وقتی افراد با کم شنوایی روبرو می‌شوند، غالباً برای پردازش اطلاعات شنیداری، تلاش بیشتری می‌کنند که منجر به افزایش بارِ شناختی مغز می‌شود. این فشار اضافی بر منابع مغز باعث کاهش ذخایر شناختی برای سایر وظایف ضروری مثل حافظه و پردازش شناختی می شود. در طول زمان، این بار شناختی می‌تواند به پیشرفت یا تسریع بیماری آلزایمر کمک کند. علاوه بر این، انزوای اجتماعی و کاهش تعامل با دیگران (ناشی از کم شنوایی) می‌تواند به کاهش عملکرد شناختی منجر شود. کم شنوایی معمولاً منجر به مشکلات در ارتباطات می‌شود که باعث دوری افراد از تعاملات و تجربیات اجتماعی می‌شود. این جدایی می تواند منجر به افزایش استرس، افسردگی و کاهش عملکرد شناختی در طول زمان شود. علاوه بر این، قشر شنوایی مغز که مسئول پردازش صدا است، به طور پیچیده با مناطق دیگری که در حافظه و شناخت نقش دارند، ارتباط دارد. وقتی ورودی شناختی به دلیل کم شنوایی کاهش می‌یابد، این مناطق متصل‌شده ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند و منجر به اختلال شناختی شوند. ضمنا، شواهد روزافزونی وجود دارد که نشان می‌دهد پاتولوژی‌های مشترک، مانند التهاب و آسیب عروقی، ممکن است در کم شنوایی و بیماری آلزایمر نقش داشته باشند. این مکانیسم‌های مشترک می‌توانند توضیح دهند که چرا افرادی که با کم شنوایی مواجه هستند، ممکن است در خطر ابتلا به بیماری آلزایمر بیشتری باشند. علاوه بر این، تحقیقات اخیر نشان داده‌اند که ناحیه‌های مغزی که در پردازش صدا مشغول به کار هستند با ناحیه‌های مرتبط با حافظه و وظایف شناختی همپوشانی دارند. این اتصالات آناتومیکی ممکن است توضیح مناسبی برای ارتباط بین کم شنوایی و کاهش عملکرد شناختی فراهم کند.

5- ارتباط بین کم شنوایی و بیماری آلزایمر

یافته‌های تحقیقاتی در ارتباط بین کم شنوایی و بیماری آلزایمر تحقیقات انجام‌شده در سال‌های اخیر بیانگر تفسیرهای جالب درباره ی ارتباط بین کم شنوایی و بیماری آلزایمر است. چندین مطالعه نشان داده‌اند که این دو مشکل دارای ارتباط قوی‌ای هستند و اشاره می‌کنند که مداخله در کم شنوایی بر کاهش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر تأثیر مثبتی دارد. یک مطالعه ی قابل ذکر انجام‌ شده توسط پژوهشگران دانشگاه جانز هاپکینز آمریکا نشان داد که افرادی که با کم شنوایی درمان نشده مواجه هستند، در مقایسه با کسانی که با افت شنوایی روبرو نیستند، احتمال ابتلا به اختلالات شناختی و کاهش شناختی را بیشتر دارند. این مطالعه نشان داد که کم شنوایی می‌تواند از طریق افزایش فشار بر منابع مغز و سختی فرآیند پردازش و درک صداها، به کاهش عملکرد شناختی منجر شود. علاوه بر این، مطالعه‌ای دیگر منتشر‌شده در مجله JAMA Otolaryngology-Head & Neck Surgery نشان داد که کم شنوایی باعث کاهش حجم مغز، به ویژه در ناحیه‌های مرتبط با پردازش گفتار و صدا می‌شود. این کاهش حجم مغز ممکن است به تشدید اختلال شناختی در افرادی که همزمان با افت شنوایی و بیماری آلزایمر هستند، کمک کند.

6- جستجوی عوامل مشترک برای کم شنوایی و بیماری آلزایمر

هر چقدر که پژوهشگران در اعماق اسرار بیماری آلزایمر نفوذ می‌کنند، ارتباطات جالبی بین کم شنوایی و این اختلال عصبی ویران‌کننده روشن می‌شوند. در حالی که طبیعت دقیق این ارتباط هنوز در حال بررسی است، مطالعات بسیاری عوامل خطر مشترکی را معرفی کرده‌اند که ممکن است به ارتباط بین دو مشکل کمک کنند. یک عامل مهمی که مشخص شده است، سن است. هم کم شنوایی و هم بیماری آلزایمر در افراد مسن تر رایج‌تر هستند. پس از سن 60 سالگی و با افزایش سن، بدن‌ ما تغییرات مختلفی را تجربه می‌کند، که شامل تضعیف و تحلیل رفتن طبیعی اعضای حسی و توانایی‌های شناختی می‌شود. اعتقاد بر این است که این تغییرات مرتبط با سن ممکن است به پیشرفت هر دو مشکل کم شنوایی و اختلال شناختی کمک کنند. عامل خطر دیگری که به چشم می‌آید، ژنتیک است. برخی از ژن‌ها به عنوان عوامل مشارکت‌کننده در کم شنوایی و بیماری آلزایمر شناسایی شده‌اند. به عنوان مثال، ژن APOE که با افزایش خطر بیماری آلزایمر ارتباط دارد، به کم شنوایی نیز مرتبط شناخته شده‌است. این نشان می‌دهد که ممکن است مکانیسم‌های ژنتیکی پایه‌ای وجود داشته باشد که افراد را برای هر دو مشکل کم شنوایی و بیماری آلزایمر مستعد می‌کند.

علاوه بر این، سلامت قلبی- عروقی نقشی مهم در کم شنوایی و بیماری آلزایمر دارد. اختلالات قلبی-عروقی مانند فشار خون بالا و دیابت، با افزایش خطر هر دو مشکل مرتبط اعلام شده‌ است. بنابراین حفظ سلامت قلب و عروق ممکن است تأثیر محافظتی در برابر پیشرفت کم شنوایی و بیماری آلزایمر داشته باشد.

7- استراتژی‌های تشخیص زودرس و مداخله

تشخیص زودرس و مداخله در مواجهه با ارتباط بین کم شنوایی و بیماری آلزایمر بسیار حیاتی است. با اجرای استراتژی‌های مؤثر، افراد و عزیزانشان ممکن است زمان شروع یا پیشرفت بیماری آلزایمر را به تأخیر بیندازند و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشند. یکی از اولین استراتژی‌ها این است که آزمون‌های شنوایی منظم را به عنوان اولویت در نظر گرفت. یک آزمون ساده شنوایی می‌تواند هر گونه کم شنوایی را در ابتدای مسیر شناسایی کند، که به مداخله ی به موقع منجر خواهد شد. توصیه می‌شود افراد حداقل یک بار در سال چکاپ شنوایی انجام دهند، به ویژه در افرادی که سنشان بالاست یا تغییراتی در حساسیت شنوایی خود مشاهده می‌کنند. علاوه بر آزمون‌های شنوایی، توجه به نشانه‌ها و علائم مشترک کم شنوایی ضروری است که شامل مشکل در درک گفتگوها، پرسش مکرر از مردم برای تکرار سخنان، افزایش صدا در دستگاه‌های الکترونیکی مثل تلویزیون یا تجربه صدای وزوز در گوش ها می باشد. شناسایی این نشانه‌ها و درخواست کمک از متخصصصین شنوایی شناسی می‌تواند تأثیر مهمی در مدیریت کم شنوایی و کاهش خطر بیماری آلزایمر داشته باشد. پس از شناسایی، استراتژی‌های مداخله می‌توانند بر اساس نیازهای خاص فرد شخصی‌سازی شوند که می تواند شامل استفاده از سمعک‌ها، دستگاه‌های کمک شنوایی (ALD: Assistive Listening Device) یا حتی ایمپلنت‌های کوکلئار (کاشت حلزون) باشد.

این دستگاه‌ها می‌توانند درک شنیداری را بهبود بخشند، توانایی‌های ارتباطی را افزایش دهند و به افراد کمک کنند تا در تعاملات اجتماعی خود فعال بمانند، که همه ی این‌ها برای سلامت شناختی ضروری هستند. علاوه بر این، داشتن یک رویکرد کلیتی نسبت به سلامت مغز ضروری است. ورزش و شرکت در تمرینات فیزیکی منظم، حفظ رژیم غذایی سالم، مدیریت استرس و انجام فعالیت‌های ذهنی می‌تواند همگی به کاهش خطر کاهش شناختی و بیماری آلزایمر کمک کند. فعالیت‌هایی مانند خواندن مطالب با صدای بلند، حل کردن پازل و جدول، یادگیری مهارت‌های جدید و ارتباط با دیگران، مغز را تحریک می‌کنند و به بهبود کلی سلامت شناختی کمک می‌کنند. تشخیص زودرس و مداخله، کلیدی در مواجهه با ارتباط بین کم شنوایی و بیماری آلزایمر است. با اتخاذ گام‌های فعال برای حفظ سلامت شنوایی و اجرای مداخلات مناسب، افراد می‌توانند خطر از دست دادن توانایی شناختی خود را کاهش دهند و کیفیت زندگی بهتری را در سنین پیری حفظ کنند.

8- سمعک‌ها و نقش موثر آن‌ها در کاهش خطر بیماری آلزایمر در کم شنوایان

خوشبختانه، شواهد روزافزون نشان می‌دهد که سمعک‌ها نقش بسیار حیاتی در کاهش خطر بیماری آلزایمر در افراد مبتلا به کم شنوایی ایفا می کنند. با بازگرداندن ورودی شنوایی، افزایش فعالیت سیستم پردازشی شنوایی و فرایند حافظه و یاد گیری و همچنین بهبود توانایی‌های ارتباطی، سمعک‌ها بار شناختی را که بر مغز وارد می‌شود کاهش داده و این به مغز امکان می‌دهد که منابع خود را به توابع شناختی ضروری هدایت کند. در یک مطالعه نوآورانه که در مجله The Lancet منتشر شد، پژوهشگران متوجه شدند که افرادی که به کم شنوایی مبتلا بودند و از سمعک‌ها استفاده می‌کردند، نرخ اختلال شناختی را نسبت به کسانی که از سمعک‌ها استفاده نمی‌کردند، به خوبی کاهش داده‌اند. شرکت‌کنندگان مطالعه، بهبود‌های قابل توجهی در حافظه، توجه و عملکرد اجرایی نشان دادند، که نشان می‌دهد که مقابله با افت شنوایی از طریق استفاده از سمعک‌ها تأثیرات حفاظتی بر روی سلامت شناختی داشته باشد.

دلایل ارتباط مثبت بین استفاده از سمعک و کاهش احتمال ابتلا به آلزایمر عبارتند از:

توصیه ی جدی ما متخصصین شنوایی شناسی به افراد کم شنوای بالای سن 65 سال این است که هر چه سریع تر جهت چکاپ شنوایی خود مراجعه کنند و در صورت اثبات کم شنوایی غیر قابل درمان، با تجویز سمعک های هوشمند و شروع توانبخشی شنیداری و شنیدن محتوای صوتی (موسیقی، اخبار، پادکست و فیلم) به مدت 4 الی 6 ساعت به کمک سمعک ها، نه تنها از پیشرفت کم شنوایی خود جلوگیری کنند و توانایی‌های درک گفتاری خود را بهبود بخشند، بلکه خطر کاهش عملکرد شناختی مغز و بیماری آلزایمر را نیز به طور جدی کاهش دهند.

 به اهمیت تشخیص زودرس، مداخلات سریع و پیگیری های مداوم توجه داشته باشید تا به فرصت‌های احتمالی که سمعک‌ها می‌توانند در کاهش خطر بیماری آلزایمر و ارتقاء سلامت شناختی کمک کنند، دست یابید.

 

شاید ندانید:

سمعک پشت گوشی مخفی (RIC_RITE)

 

تجویز و عرضه سمعک نامرئی

 

سمعک شارژی

 

پیرگوشی

 

طرح چکاپ جامع شنوایی میانسالان و سالمندان

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این فیلد را پر کنید
این فیلد را پر کنید
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.

*

code

برای مشاوره آنلاین کلیک کنید.