کم‌شنوایی مرتبط با افزایش سن چیست و چه انواعی دارد؟
نشانه‌های پیرگوشی چیست؟
علل ابتلا به پیرگوشی کدامند؟
عوارض پیرگوشی بر سلامت چسمی و روانی فرد مبتلا چیست ؟
آیا می‌توانم از کم‌شنوایی ناشی از افزایش سن پیشگیری کنم؟
آیا تغذیه در پیشگیری یا پیشرفتِ کم‌شنواییِ پیرگوشی تاثیری دارد؟
اگر مشکل شنوایی داشته باشم چه باید بکنم؟
چگونه می‌توانم متوجه شوم که مشکل شنوایی دارم؟
چه درمان‌ها و دستگاه‌هایی می‌توانند کمک کنند؟
دوستان و خانواده‌ام چگونه می‌توانند به من کمک کنند؟
در این مقاله به سوالات فوق پاسخ خواهیم داد.
لطفا تا انتها مطالعه بفرمایید.
پیرگوشی یا کم‌شنوایی سالمندی کاهش تدریجی و پیشرونده‌ی عملکرد سیستم شنوایی در اواخر میانسالی و دوران سالمندی است و ممکن است نتیجه عوامل مختلفی باشد. پیرگوشی معمولا هر دو گوش را به یک اندازه درگیر می‌کند و به کندی اتفاق می‌افتد. یکی از ویژگی‌های پیرگوشی این است که صداها در محدوده‌ی فرکانس‌های زیر نسبت به صداهای بم سخت‌تر شنیده می‌شوند. در نتیجه، درک و تشخیص کلمات تحت تاثیر قرار می‌گیرد. بنابراین برخی از افراد در ابتدا از تغییر آگاه نیستند. شیوع پیرگوشی یکی از مشکلات شنوایی رایج در جوامع جهان است، به‌خصوص در افراد بالای 65 سال. با پیر شدن جهان و افزایش افراد مسن در جوامع بشری، این مشکل به یک چالش بهداشتی بزرگ تبدیل شده است. اگرچه این شرایط برای همه‌ی افراد مسن وجود ندارد و میزان پیرگوشی ممکن است بین افراد مختلف متفاوت باشد، اما به طور کلی می‌توان گفت که پیرگوشی به عنوان یک اثر طبیعی از رشد سنی رخ می‌دهد و با افزایش سن، شیوع آن افزایش می‌یابد.
برخی از آمارها و مطالعات نشان می‌دهند که بیش از20 درصد افراد سنین 50 تا 64 سال و بیش از 30 درصد از افراد بالای 65 سال دچار مشکلات شنوایی و پیرگوشی هستند. همچنین، در افراد بالای 75 سال، این عدد به نزدیکی 50 درصد افزایش می‌یابد.
انواع پیرگوشی:
پیرگوشی بر اساس محل آسیب به 4 نوع تقسیم می‌شود:
1- پیرگوشی انتقالی: که محل آسیب در گوش خارجی یا گوش میانی است و صدا هنگام انتقال به گوش داخلی(حلزون) تضعیف می‌شوند. سختی مفاصل بین استخوانچه‌های گوش میانی می‌تواند باعث این نوع از کم‌شنوایی در سالمندان شود.
2- پیرگوشی حسی-عصبی که محل آسیب در حلزون و یا مسیر عصبی شنیداری تا بصل‌النخاع است. در این نوع از کم‌شنوایی پیرگوشی، کاهش سلول‌های حسی داخل حلزون، سفت شدن غشاهای حلزونی، اختلال در خونرسانی حلزونی و تحلیل رفتن عصب شنوایی از عوامل کم‌شنوایی محسوب می‌شود.
3- پیرگوشی آمیخته که آسیب به‌گونه‌ای است که هم صدا در انتقال تضعیف می‌شود و هم حلزون یا عصب هشتم شنوایی دچار آسیب است.
4- پیرگوشی مرکزی: که محل آسیب بصل‌النخاع، پل مغزی و یا قشر مغز است. در این بیماران تفکیک و جدا سازی کلمات شنیده شده دچار مشکل می‌شود و در وضوح شنیداری اختلال عمده ایجاد می‌شود.
گاهی ممکن است 3 مورد اول به تنهایی یا با ترکیبی از پیرگوشی مرکزی همراه باشند که در این موارد کار تجویز سمعک بسیار مشکل خواهد شد.
نشانه‌های پیرگوشی
نشانه‌های کم‌شنوایی سالمندی عبارتند از:
1- کاهش توانایی شنوایی: افراد ممکن است صداها را کمتر بشنوند، به خصوص در محیط‌های پر سر و صدا یا در معابر شلوغ.
2- دشواری در تشخیص و تمایز کلمات:فرد مبتلا ممکن است به راحتی نتواند کلمات را به خوبی تشخیص دهد و نیاز به تکرار کردن جملات داشته باشد.
3- افزایش صدای تلویزیون یا رادیو: برای شنیدن بهتر، افراد ممکن است صدای تلویزیون یا رادیو را بلندتر کنند که می‌تواند مزاحمتی برای دیگران ایجاد کند.
4- اختلال تمایز گفتاردر محیط‌های پُر سر و صدا: در محیط‌های پُر سر و صدا و اطراف یک گروه صحبت کننده، ممکن است دچار مشکل شنوایی شوند.
5- صدای آقایان از صدای خانم‌ها بهتر شنیده می‌شود.
6- مشکل در تشخیص جهت صدا: افراد پیرگوش ممکن است دچار مشکل در تشخیص جهت صداها شوند، به عبارت دیگر نتوانند تشخیص دهند که صدا از کدام جهت می‌آید.
7- احساس خستگی یا افزایش استرس: به دلیل کاهش شنوایی و نیاز به تلاش بیشتر برای شنیدن، افراد ممکن است احساس خستگی و استرس کرده و حتی ممکن است از محیط‌های اجتماعی دوری کنند.
8- وزوز گوش یا زنگ زدن گوش: صداهایی شبیه زنگ، جیرجیرک، سوت، سوت زودپز، آبشار، دریا و … که در یک یا هر دو گوش شنیده می‌شوند و در ابتدا شدت کمتری دارند ولی به گذشت زمان و در صورت عدم درمان کم‌شنوایی کم کم بلندتر شنیده می‌شوند و موجب اختلال در تمرکز و پردازش شنوایی و اختلال خواب هم می‌شوند.
علل پیرگوشی:
عوامل اصلی پیرگوشی به شرح زیر هستند:
1- تجمع جرم گوش: سرومن یا جرم گوش، ماده‌ای چسبناک درون مجرای گوش است که با افزایش سن غلیظ‌تر شده، درون مجرا خشک می‌شود و روند طبیعی دفع آن از مجرای گوش دچار مشکل شده و داخل مجرا تجمع می‌یابد . تجمع و تنگ یا مسدود شدن مجرای گوش می‌تواند موجب کم‌شنوایی شود.
2- پیرشدن طبیعی: پیرگوشی می‌تواند ناشی از عملکرد طبیعی و عادی بدن در پیر شدن باشد. با عبور زمان، بافت‌ها و سلول‌های گوش و مسیرهای صوتی ممکن است از دست بروند و این می‌تواند منجر به کاهش شنوایی شود. با پیر شدن، سلول‌های شنوایی موجود در گوش داخلی که نقش اصلی در تشخیص صداها و انتقال آنها به مغز را دارند، به طور طبیعی دچار کاهش فعالیت می‌شوند و همین باعث کاهش توانایی شنوایی می‌شود.
3- آسیب ناشی از صدا: مواجهه‌ی مکرر و طولانی مدت با صداهای بلند و خطرناک می‌تواند بافت‌ها و سلول‌های گوش را آسیب برساند و به پیرگوشی منجر شود. مثال‌هایی از صداهای خطرناک عبارتند از صدای بلند موسیقی، وسایل خانگی ، صدای ماشین‌های صنعتی، صدای ابزارهای برقی و صدای زنگ هشدار.
4- آسیب به گوش‌ها: آسیب‌های مکانیکی و ضربه به گوش‌ها در درگیری‌ها و تصادفات و سوانح می‌تواند باعث کاهش شنوایی پیرگوشی شوند.
5- عوامل ژنتیکی: برخی افراد ممکن است به دلیل عوامل ژنتیکی و ارث مستعد پیرگوشی باشند. این عوامل ژنتیکی می‌توانند باعث کاهش عملکرد گوش و کم‌شنوایی در سنین مختلف شوند. برخی از افراد به دلایل ژنتیک و ارثی، بیشتر در معرض خطر پیرگوشی قرار می‌گیرند.
6- عوامل محیطی: مواد شیمیایی خطرناک، نیکوتین، الکل و برخی داروها ممکن است به عنوان عوامل محیطی پیرگوشی موثر باشند.
7- بیماری‌ها: برخی بیماری‌هایی مانند دیابت (به علت تنگ شدن جدار عروق حلزون) ، فشار خون بالا، بیماری‌های قلبی و عروقی که می‌توانند جریان خون پیوسته و مناسب را برای عروق کوچک گوش فراهم نکنند و شنوایی را کاهش دهند، به کاهش شنوایی و پیرگوشی منجر خواهند شد. برخی بیماری‌های دیگر از جمله آرتریت روماتویید هم در پیرگوشی موثر هستند.
8- اختلالات گوش و بینی: مشکلات مانند پولیپ‌ها یا توده‌های غیرقابل رؤیت داخل گوش و بینی، سوراخ در پرده‌ی گوش، عغونت و التهاب گوش‌ها می‌توانند باعث پیرگوشی شوند.
9- داروها: مصرف دراز مدت و یا با دوز بالای برخی داروها، مانند آنتی‌بیوتیک‌ها، دیورتیک‌ها، داروهای ضدالتهاب غیراستروئید ، برخی داروهای ضدسرطانی و حتی مصرف طولانی مدت آسپرین به کم‌شنوایی و پیرگوشی منجر خواهد شد.
10- تغذیه با غذاهای پُرچرب که باعث افزایش قطر جدار سرخرگها، گرفتگی عروق و کاهش خونرسانی به حلزون می‌شود.
11- دهیدراته بودن و کم بودن مصرف آب.
عوارض پیرگوشی
پیرگوشی می‌تواند به طور قابل توجهی زندگی فرد کم‌شنوا را تحت تأثیر قرار دهد.
برخی از این تاثیرات را اشاره می‌کنیم:
1- مشکلات ارتباطی: پیرگوشی می‌تواند باعث مشکلاتی در ارتباطات بین انسان‌ها شود. افراد ممکن است مشکلاتی در فهمیدن سخنرانی‌ها و صداها داشته باشند که باعث ایجاد ناگواری‌ها و ابهام‌ها در ارتباطات با دیگران می‌شود. فرد کم‌شنوا (حتی افرادی که در گذشته نه چندان دور انسان‌های اجتماعی، خوش مشرب و پُرحرفی بوده‌اند) به همین دلیل رغبتی به ارتباط با انسان‌ها ندارد و سعی می‌کند در جمع‌ها شرکت نکند یا منفعل باشد و فقط موقعی که با او صحبت می‌کنند سر تکان دهد و تایید کند. این افراد نیاز دارند که هنگام مکالمات همیشه لب مخاطب را ببینند و معمولا در حین مکالمه، مخاطب باید بارها کلام خود را تکرار کند که خستگی مخاطب و گاهی انصراف از ادامه مکالمه را بدنبال دارد.
معمولا در صورتی که در خانواده‌ی شخص سالمند، یکی از زوجین کم‌شنوا باشند، همسر یا شریک زندگی او تمایل چندانی برای صحبت کردن با او را ندارد و سالمندان کم‌شنوا به خاطر بلند کردن صدای تلویزیون توسط همسر یا فرزندان بارها ملامت و سرزنش می‌شوند که همین موجبات اختلافات خانوادگی را فراهم می‌کند.
2- ایزوله شدن اجتماعی: به دلیل مشکلات شنوایی، افراد معمولا ترجیح می‌دهند از محیط‌های اجتماعی دوری کنند. تلاش همیشگی برای شنیدن باعث خستگی و درماندگی فرد کم‌شنوا شده و موجب می‌شود که در میتینگ ها و اجتماعات و جلسات مختلف شرکت نکند و منجر به ایزوله شدن و کاهش شدید فعالیت‌های اجتماعی خواهد شد.
3- مشکلات خلقی و رفتاری: پیرگوشی ممکن است باعث افسردگی و اضطراب در افراد شود. احساس عدم توانایی در فهم مکالمات و شرکت در فعالیت‌های اجتماعی می‌تواند احساس ناامیدی و ناراحتی ایجاد کند. به دلیل اشتباه شنیدن کلمات، افراد سالمند کم‌شنوا دچار وسواس فکری می‌شوند و دائما فکر می‌کنند که اطرافیان در مورد آنها صحبت می‌کنند یا مخصوصا آرام حرف می‌زنند تا آنها نشنوند. اختلال در تفکر و منطق، زود رنجی، احساس پریشانی و ناامنی و احساس غیر مفید بودن از دیگر عوارض کم‌شنوایی تقویت نشده در سالمندان است.
4- ایجاد مشکل در دریافت و درک اطلاعات مهم مانند اطلاعات مالی، بهداشتی و حقوقی که باعث می‌شود فرد از جلسات مهم مانند پیگیری‌های پزشکی به دلیل خجالت در مورد مشکل شنوایی خودداری کند.
5- کاهش کیفیت زندگی: افراد ممکن است به دلیل کاهش شنوایی، از تجربه‌ی خوشایند صداهای محیط پیرامون محروم شوند. ناتوانی در شنیدن صدای تلویزیون رادیو، شنیدن موسیقی، شنیدن صدای شریک زندگی یا فرزندان و نوه‌ها، شنیدن صدای دوستان نزدیک و همسایگان و … می‌تواند منجر به کاهش کیفیت زندگی و نارضایتی از زندگی شود.
6- مشکلات در محیط کار: پیرگوشی می‌تواند توانایی کارکرد در محیط کار را تحت تأثیر قرار دهد. ممکن است افراد به دلیل کم‌شنوایی نتوانند دستورات را به‌درستی فهمیده و عمل کنند یا به اطلاعات مهم دسترسی داشته باشند. به همین دلیل ارتقای شغلی و رضایت همکاران و مدیران از فعالیت شغلی میانسال یا سالمندِ کم‌شنوا به خطر می‌افتد و فرصت‌های شغلی برابری با افراد سالم را نخواهند داشت.
7- مسائل ایمنی: پیرگوشی ممکن است خطرات ایمنی را نیز افزایش دهد. مثلاً در مواردی مانند عبور از خیابان‌ها و رانندگی، عدم شنوایی صداها می‌تواند خطرناک باشد و جان فرد کم‌شنوا را تهدید کند. افراد کم‌شنوا غالبا در تشخیص جهت صدا مشکل دارند که می‌تواند زمینه‌ساز حوادث ناخوشایند و خطرناکی باشد.این افراد در حین رانندگی هم علائم هشدار دهنده (به عنوان مثال بوق خودروهای دیگر یا آژیر خودروهای امدادی) را نمی‌شنوند و ممکن است جان دیگران را هم به خطر بیاندازند.
مطالعات متعدد نشان داده است افراد کم‌شنوا بیشتر از دیگران در خطر مشکلات تعادلی و خطر افتادن هستند و به همین علت ریسک آسیب‌های جسمی بیشتری را دارند.
8- اختللالات شناختی و آلزایمر: تحقیقات متعدد نشان داده داست که کم‌شنوایی سالمندی در صورتی که چند سال بدون درمان یا توانبخشی (باسمعک) سپری شود به علت ایجاد اختلال در حافظه‌ی شنیداری و کاهش فعالیت مغزی، ریسک دمانس یا آلزایمر را به‌شدت افزایش می‌دهد و اکثر مبتلایان به آلزایمر، دچار درجات مختلفی از کم‌شنوایی نیز هستند.
9- ایجاد و پیشرفت وزوز گوش: عدم دریافت تحریک کامل شنیداری توسط قشر مغز و همچنین آسیب بافت‌های حسی و عصبی سیستم شنیداری موجب ایجاد و پیشرفت وزوز گوش در مبتلایان به پیرگوشی می‌شود. در برخی موارد وزوز اعلامِ خطرِ شروع کم‌شنوایی است و گاهی ابتدا کم‌شنوایی شروع می‌شود و با عدم درمان یا تقویت شنوایی، وزوز گوش هم اضافه می‌شود.
پیشگیری از پیرگوشی
پیرگوشی یک اثر طبیعی از رشد سنی در انسان است . انسان برخلاف برخی مهره‌داران دیگر (پرندگان، ماهی‌ها و دوزیستان) که قادر به ترمیم سلول‌های حسی و عصبی سیستم شنوایی خود در سن پیری هستند؛ سلول‌های حسی و عصبی خود در سیستم شنوایی را هنگام سالمندی از دست می‌دهد و به‌صورت کلی نمی‌توان جلوی آن را گرفت، اما می‌توانید با اقدامات زیر کمک کنید که پیرگوشی‌تان به تعویق بیفتد و شدت یا پیشرفت آن کمتر شود:
1- مراقبت از گوش‌ها: استفاده از قطره‌های ضد التهاب و محافظت از گوش‌ها در برابر آسیب‌ها و عوامل محیطی می‌تواند به حفظ سلامتی گوش‌ها و پیشگیری از مشکلات آنها کمک کند.
2- کاهش صداهای بلند: از مواجهه با صداهای بلند و مزاحم در محیط‌های کاری یا تفریحی پرهیز کنید. دستگاه‌های محافظت از گوش مخصوص، مانند هدفون‌ها و سرکوب‌کننده‌های صدا، در صنعت‌ها و محیط‌های پُر سر و صدا مفید است. موسیقی و تلویزیون را با صدای مطمئنه گوش کنید و به هیچ وجه از هدفون‌ها و هندزفری‌ها برای شنیدن موسیقی یا تلویزیون در زمان طولانی استفاده نکنید.
3- اجتناب از عوامل آسیب‌رسان: اجتناب از استفاده بی‌رویه از ابزارها و وسایلی که می‌توانند به گوش آسیب برسانند، مانند استفاده خودسرانه از قطره‌های گوش یا ابزارهای تمیز کننده گوش، از جمله اقدامات پیشگیرانه است.
به طور قطعی در جریان باشید مواردی چون زالو درمانی، انرژی درمانی، طب سوزنی و شمع گوش هییییچ تاثیری در بهبود شنوایی شما ندارد و حتی می‌تواند آسیب شنوایی بیشتری را برای شما موجب شود. فریب شیادان را نخورید و شنوایی خود را به مخاطره نیندازید.
4- مراجعه به پزشک متخصص: در صورتی که مشکلات شنوایی دارید یا تغییراتی در شنوایی خود مشاهده می‌کنید و یا درد یا مشکلات جدیدی در گوش‌های شما پدیدار شده است (مثل وزوز گوش، سرگیجه، کیپی گوش و …) بهتر است تا به یک پزشک متخصص گوش، حلق و بینی مراجعه کنید تا مورد بررسی قرار گیرید و نکات پیشگیری بیشتری را از او بدست آورید.
5- ارتقاء عادات سالم زندگی از قبیل تغذیه متعادل، ورزش منظم و کاهش استرس نیز می‌توانند به حفظ سلامتی عمومی و شنوایی کمک کنند.
6- ترک سیگار و هرگونه دخانیات: به طور قطعی ارتباط سیگار با کم‌شنوایی سالمندی اثبات شده است و رسوب نیکوتین در دیواره‌های عروق تغذیه‌کننده حلزون و اعصاب شنوایی، باعث اختلال در خونرسانی و تغذیه سلول‌های عصبی می‌شود و به سالمندان عزیز توصیه می‌کنیم حتما هر گونه اعتیاد به دخانیات را هر چه زودتر ترک کنند.
7- درمان اضافه وزن و چربی بالای خون: تحقیقات متعدد نشان داده است بین چاقی و کم‌شنواییِ سالمندی ارتباط معناداری وجود دارد. چاقی موجب افزایش چربی خون و افزایش فشار خون می‌شود که با ایجاد اختلال متابولیک و خونرسانی در حلزون، موجبات کم‌شنوایی را فراهم خواهد کرد. اگر چاق هستید حتما برای کاهش وزن خود اقدام کنید.
8- چک‌آپ‌های دوره‌ای شنوایی: شناسایی هر چه سریع‌تر کم‌شنوایی می‌تواند از عوارض کم‌شنوایی بر جسم و روان شما بکاهد. لطفا مقاله طرح چکاپ جامع شنوایی میانسالان و سالمندان را مطالعه بفرمایید.
9- مراقبت از سلامت عمومی خود از طریق فعالیت‌های بدنی منظم، مدیریت استرس و خواب کافی نیز به حفظ سلامتی شنوایی و کاهش خطر پیرگوشی کمک می‌کند. همواره بهتر است قبل از اعمال تغییرات در رژیم غذایی خود، با پزشک یا متخصص تغذیه مشورت کنید تا راهنمایی‌های دقیق‌تری برای شرایط خاص خود دریافت کنید.
تغذیه در پیرگوشی
تغذیه‌ی مناسب می‌تواند نقش مهمی در حفظ سلامتی شنوایی و کاهش ریسک پیرگوشی ایفا کند.
این نکات در مورد تغذیه‌ی مفید برای پیشگیری از پیرگوشی به شما کمک می‌کند:
1- مصرف مواد غذایی غنی از آنتی‌اکسیدان‌ها: آنتی‌اکسیدان‌ها می‌توانند در کاهش آسیب‌های اکسیداتیو در سلول‌ها و بافت‌های گوش کمک کنند. میوه‌ها و سبزیجاتی که حاوی ویتامین C (گوجه فرنگی، توت فرنگی، کلم بروکلی، گریپ فروت، لیمو ترش، مرکبات، کیوی، هندوانه اسفناج)، ویتامین E (کره بادام زمینی، بادام، تخم آفتابگردان، روغن جوانه گندم، فندق، اسفناج و آووکادو)، بتاکاروتن (انبه، زرد آلو، آویشن، جعفری، اسفناج، کلم بروکسل)، سلنیوم (میگو، ماهی ساردین، گوشت گاو، تخم مرغ، بوقلمون، تخمه آفتابگردان، قارچ و اسفناج) و روزمارینیک اسید (گیاه رزماری) هستند، مثال‌های خوبی از منابع غنی آنتی‌اکسیدان‌ها هستند.
2- مصرف مواد غذایی حاوی اسید چرب اُمگا-3: این نوع از اسیدهای چرب می‌توانند به حفظ سلامتی شنوایی کمک کنند. مثال‌هایی از منابع اسید چرب اُمگا-3 شامل ماهی‌های چرب مانند ماهی سردآبی، ساردین، ماهی تون، و همچنین گردو و کره بادام زمینی هستند.
3- محدود کردن مصرف چربی‌ها و نمک: مصرف زیاد چربی‌ها و نمک می‌تواند به بروز مشکلات روی کلیه‌ها و خون‌ریزی‌ها در سیستم گوش کمک کند. سعی کنید از چربی‌های ناسالم مثل چربی‌های اشباع‌شده و انواع چیپس و نوشیدنی‌های نامناسب که بیش از حد نمک دارند، خودداری کنید.
4- تنوع در رژیم غذایی: تنوع در مصرف مواد غذایی به شما کمک می‌کند که از طیف گسترده‌ای از مواد مغذی و ویتامین‌ها بهره‌مند شوید و به ایجاد تعادل در بدن کمک می‌کند.
5- کنترل قند خون: مطالعات بسیاری نشان داده‌اند که افرادی که دچار دیابت هستند و قند خون آنها بیش از حد معمول است، به علت تغیرات گسترده‌ای که در جدار سرخرگها رخ می‌دهد و باعث تنگ شدن مسیر عبور خون می‌شود، بیشتر دچار مشکلات شنوایی می‌شوند و حتی کم‌شنوایی پیر گوشی در آنها زودتر و در سنین میانسالی شروع می‌شوند. بنابراین، اگر دچار دیابت هستید، بهتر است قندخون خود را تحت کنترل نگه دارید.
6- نوشیدن مقادیر مناسب آب: هیدراتاسیون کافی برای سلامت کلی بدن شما از جمله گوش مهم است. هیدراته بودن بدن شما ضمن رقیق‌تر نمودن خون و جریان بهتر خون در مویرگ‌های بسیار کوچک حلزون گوش، با افزایش حجم ادرار به دفع مواد زائد و سموم از بدن و کنترل الکترولیت‌های بدن می‌انجامد. برای سلامت بهتر، در طول روز مقدار زیادی آب بنوشید تا هیدراتاسیون مناسب را حفظ کنید.
پیرگوشی زودرس (در سنین جوانی)
اگرچه همه توقع داریم که در سنین جوانی و اوایل میانسالی (18 تا 50 سال) شنوایی طبیعی باشد ولی متاسفانه امروزه به دلیل استفاده‌ی بیش از حد از هدفون‌ها و هندزفری‌ها (که قابلیت تولید صدای بیش از 110 دِسی‌بِل را دارا هستند)، آسیب سلول‌های مویی حلزون در این سنین بسیار رو به رشد است و در کنار رزیم تغذیه‌ای نامناسبِ پُرچرب و آلودگی صوتی در شهرهای شلوغ و جوامع صنعتی، پیر گوشی زودرس در حال افزایش بی‌سابقه‌ای است. زندگی و کار در محیط‌های مناسب از لحاظ سطح سرو صدای محیطی و گوش دادن موسیقی با صدای ملایم در کنار ورزش و تغذیه‌ی صحیح باعث جلوگیری از پیرگوشی در جوانی می‌شود.
خود آزمایی ابتلا به پیرگوشی
برای این که بتوانید به طور تخمینی متوجه بشوید که آیا ممکن است دچار کم‌شنوایی شده باشید یا خیر، سوالات زیر را از خود بپرسید. اگر به دو یا بیشتر از دو مورد از این سؤالات را پاسخ «بله» یا به سه یا بیشتر از مورد از این سؤالات پاسخ «گاهی اوقات» دهید، ممکن است کم‌شنوایی داشته باشید و باید با مراجعه به مرکز شنوایی شناسی، شنوایی خود را کاملا بررسی کنید.
1- آیا هنگام گوش دادن به تلویزیون یا رادیو برای شما مشکل ایجاد می‌شود و باید ولوم آنها را بیش از دیگر افراد خانواده قرار دهید؟
2- آیا مشکل شنوایی هنگام شرکت در یک مهمانی برای شما مشکل ایجاد می‌کند؟
3- آیا هنگام صحبت با اعضای خانواده‌ی خود، باید تلاش کنید تا کلام آنها را متوجه شوید و این تلاش موجب احساس خستگی و ناامیدی در شما می‌شود؟
4- آیا مشکل شنوایی باعث می‌شود که وقتی با گروهی از افراد هستید، احساس غفلت کنید و برخی از محتوای صحبت‌ها را از دست می‌دهید؟
5- آیا هنگام ملاقات با دوستان، اقوام یا همسایگان در شنیدن کلام آنها دچار مشکل هستید؟
6- آیا احساس می‌کنید که مشکل در شنوایی شما، زندگی شخصی یا اجتماعی شما را محدود یا مختل می‌کند؟
7- آیا در محیط‌های شلوغ، دچار اختلال در درک کلام مخاطبین می‌شوید؟
8- آیا صدای آقایان را بهتر از صدای خانم‌ها می‌شنوید؟
9- آیا مشکل شنوایی باعث می‌شود که هنگام صحبت با دوستان احساس ناراحتی کنید؟
10- آیا مشکل شنوایی باعث می‌شود که از گروهی از افراد دوری کنید؟
11- آیا مشکل شنوایی باعث می‌شود که کمتر از آنچه می‌خواهید به ملاقات دوستان، اقوام یا همسایگان بروید؟
12- آیا جهت صداها را اشتباه تشخیص می‌دهید؟
13- آیا دچار وزوز گوش هستید یا هنگام سکوت صدای اضافه‌ای می‌شنوید؟
درمان پیرگوشی
درمان پیرگوشی معمولاً به دو صورت دارد: درمان دارویی و تکنولوژیکی.
درمان پزشکی:
برخی از موارد پیرگوشی ممکن است به علت عواملی مانند التهاب گوش، تجمع و یا تراکم جرم در گوش باشد. در این صورت، داروها می‌توانند بهبودی را ایجاد کنند. ممکن است پزشک شما ضد التهاب‌ها، ضد عفونی‌کننده‌ها یا دیگر داروها را تجویز کند ویا اقدام به تخلیه جرم از گوش شما کند.
درمان تکنولوژیکی (توانبخشی):
برای افرادی که پیرگوشی‌شان به حدی است که با داروها بهبود نمی‌یابد، روش‌های توانبخشی شنیداری مفید هستند.
مهمترین روش در این نوع از درمان، تجویز سمعک می‌باشد. 
سمعک‌ها دستگاه‌های الکترونیکی هستند که به گوش کاربر متصل می‌شوند و صدا را تقویت می‌کنند. این تقویت‌ها به شما کمک می‌کنند تا بتوانید صدای دیگران را بشنوید و کم‌شنواییِ شما جبران شود. در واقع بهترین راه حلِ مشکلات ارتباطی پیر گوشی، استفاده از سمعک‌های هوشمند و فراهوشمند است. سمعک سبب جبران کم‌شنوایی حسی-عصبی ناشی از سن می‌شود و درک و تشخیص گفتار را بسیار بهبود می‌بخشد. البته باید توجه داشت که هر چقدر سمعک زودتر تجویز و استفاده شود بهتر و بیشتر تاثیرگذار خواهد بود. بنابراین، تجویز سمعک باید در اولویت اقدامات شما قرار بگیرد. همچنین، سمعک سبب جلوگیری از پیشرفت پیرگوشی می‌شود.
سمعک‌ها درانواع دیجیتال، هوشمند و فراهوشمند در دسترس هستند و بر اساس شکل ظاهری، انواع پشت گوشی و داخل گوشی دارند که با توجه به کم‌شنوایی، نیازهای شنیداری، سبک زندگی ، سن و … توسط متخصص شنوایی شناسی برای شما تجویز می‌شوند.
مزایای توانبخشی شنیداری (استفاده از وسایل کمک شنوایی و سمعک‌ها)
سمعک‌های هوشمند و فراهوشمند، دستگاه‌های پیشرفته‌ی پزشکی و حاصل تحقیقات دانشمندان علوم شنوایی ، الکترونیک، اکوستیک، مهندسان پزشکی و کامپیوتر هستند که به چند دلیل توسط متخصصان شتوایی شناسی (ادیولوژی) و پس از طی مراحل معاینه‌ی گوش، ارزیابی‌های عمومی و تخصصی شنوایی و مشاوره‌ی سمعک برای مبتلایان به پیرگوشی تجویز و پس از طی مراحل تنظیم و آموزش به مراجعین کم‌شنوا تحویل می‌شوند:
1- تقویت شنوایی: به منظور جبران افت شنوایی شناسایی شده و حل مشکلات ارتباطی.
2- تحریک حلزون و عصب شنوایی و کند نمودن سیر نزولیِ کم‌شنوایی.
3- تحریک مناطق مغزی پردازش شنوایی و جلوگیری از اختلالات پردازش شنوایی ناشی از محرومیت شنوایی قشر مغز و بکارگیری حافظه‌ی شنوایی، افزایش فعالیت مغزی و جلوگیری از آلزایمر.
4- تنظیم و بالانس‌سازی شنوایی دو گوشی و رفع مشکل جهت‌یابی.
5- سرکوب و کاهش صدای وزوز گوش: سمعک‌های هوشمند مجهز به مدار سرکوب یا درمان وزوز هستند که با تنظیم آنها توسط متخصص شنوایی می‌توان آزاردهندگی وزوز را کاهش داد.
6- رفع مشکلات ارتباطی فرد کم‌شنوا در حین استفاده ار تلفن همراه: از آن‌جایی که کم‌شنوایان سالمند غالبا درجاتی از اختلال شنوایی پردازشی مرکزی را دارا هستند و در محیط‌های شلوغ و هنگام استفاده از سمعک به خوبی نمی‌توانند با تلفن همراه خود صحبت کنند، در صورت تجویز سمعک‌های وایرلس این امکان فراهم می‌شود که بتوانند با موبایل خود به صورت بلوتوثی متصل شوند و صدای مخاطب را بدون مزاحمت نویز محیطی بشنوند.
7- شنیدن مطلوب و لذت بردن از صدای تلویزیون: برای حداکثر بهره بردن از صدای تلویزیون این امکان در سمعک‌های وایرلس جدید فراهم شده است که بتوان به کمک یک دستگاه حد واسطِ بلوتوثی، صدای تلویزیون را به سمعک‌ها منتقل کرده و کیفیت DOLBY برای شنیدن تلویزیون را فراهم نمود.
دوستان و خانواده چگونه می‌توانند به فرد مبتلا به پیرگوشی کمک کنند؟
شما و خانواده‌تان می‌توانید به هم کمک کنید تا زندگی با کم‌شنوایی را آسان‌تر کنید.
در اینجا چند کار وجود دارد که می‌توانید انجام دهید:
1- در مورد کم‌شنوایی خود به دوستان و خانواده خود بگویید. توضیح دهید که کدام موقعیت‌های گوش دادن برای شما سخت است.
2- از دوستان و خانواده خود بخواهید هنگام صحبت با شما روبرو شوند تا بتوانید حالت و حرکات لب آنها را ببینید. این ممکن است به شما کمک کند تا بفهمید آنها چه می‌گویند.
3- از مردم بخواهید بلندتر صحبت کنند، اما فریاد نزنند. ممکن است لازم باشد از آنها بخواهید هنگام صحبت کردن سرعت خود را کاهش دهند یا واضح‌تر صحبت کنند.
4- هنگامی که می‌خواهید مکالمه داشته باشید، صدای نویز پس‌زمینه مانند تلویزیون را خاموش یا کم کنید.
5- مراقب سر و صدای اطراف خود باشید که می‌تواند شنوایی را دشوارتر کند. مثلاً وقتی به رستوران می‌روید، نزدیک آشپزخانه یا نزدیک گروهی که در حال پخش موسیقی هستند ننشینید. برای نشستن در یک منطقه آرام درخواست کنید. نشستن در یک غرفه می‌تواند به کاهش یا جلوگیری از نویز کمک کند.
شاید ندانید:
تجویز سمعک شارژی هوشمند و فراهوشمند
تجویز سمعک نامرئی هوشمند و فراهوشمند
تجویز سمعک پشت گوشی مخفی (RIC_RITE) هوشمند و فراهوشمند
ضرورت چکاپ دوره ای شنوایی میانسالان و سالمندان
ارتباط بین کم شنوایی و بیماری آلزایمر
سمعک در سنین میانسالی
سمعک در سنین سالمندی
سمعک در سنین اواخر سالمندی
سمعک اُتیکن Oticon
فشار خون و کم شنوایی، رابطه ی علت و معلول دوطرفه
دیابت ، زوال نامحسوس شنوایی
